ἄ·σχετος, ος, ον :
      1 irrésistible, OD. 3, 104 ; neutre adv. ἄσχετον, A.RH. 4, 1738, ou ἄσχετα, A.RH. 4, 1087, irrésistiblement ;
      2 intolérable, IL. 16, 549.

Étym. ἀ, ἔχω ; cf. ἀάσχετος.

Ep. also ἀάσχετος, ον, (< σχεῖν) not to be checked, ungovernable, πένθος ἄσχετον οὐκ ἐπιεικτόν Il. 16.549; ἀάσχετον ἵκετο πένθος 24.708; μένος ἄσχετοι υἷες Ἀχαιῶν resistless in might, Od. 3.104; μητρός τοι μένος ἐστὶν ἀάσχετον οὐδ’ ἐπιεικτόν Il. 5.892; κάκον ἄ. Alc. 92; ὕβρις Epic. in Arch.Pap. 7.6; in later Prose, ἄ. δίψος Luc. Dips. 9; ἄ. ὁρμή Aret. SA 2.12; of a person, ungovernable, unmanageable, γυνή PMagPar. 1.2071, cf. PMagLond. 121.593. Adv. -τως Pl. Cra. 415d; neut. ἄσχετον, τα, as Adv., A.R. 4.1738, 1087.
not held together, Phlp. in Ph. 533.4.
unrelated, πρός τι Anon. in Prm. (Rh.Mus. 47.605), cf. Jul. Or. 5.163b, Dam. Pr. 3, al., Procl. in Cra. p. 57 P., al. ; ἄ. σχέσις Ps.-Alex.Aphr. in SE 152.24; unqualified, ὕλη Dex. in Cat. 51.21. Adv. -τως Procl. Inst. 122, in Cra. p. 70 P.

unaufhaltsam, μένος ἄσχετος, unwiderstehlich an Kraft u. Mut ; Τηλέμαχ' ὑψαγόρη, μένος ἄσχετε Od. 2.85, 303, 17.406 ; μένος ἄσχετος Κύκλωψ 20.19 ; μένος ἄσχετοι υἷες Ἀχαιῶν 3.104 ; πένθος ἄσχετον Il. 16.549 ; Opp. C. 2.60 ; vgl. ἀάσχετος.
• Adv. ἀσχέτως, Plat. Crat. 415d.