v. ἄττα.

Ion. for ἅτινα, neut. pl. of ὅστις, Il. 10.208, al., Hdt. 1.47, al. ; Att. ἅττα Pl.Com. 49, etc. ἄσσα, Ion. for τινά, Att. ἄττα, something, some, Hom. only once, ὁπποῖ’ ἄσσα what sort, Od. 19.218; πόσ’ ἄττα; Ar. Ra. 173; δείν’ ἄ. ib. 925; οἷ’ ἄττα βαΰζει Cratin. 6, etc. ; with numerals, δύ’ ἄττα ὀνόματα, τρία ἄττα γένη, Pl. Sph. 255c, Ly. 216d; added to a temporal Conj., πηνίκ’ ἄττα… ; Ar. Av. 1514, etc. (ἄσσα (< ἄττα) arises from false division of groups like ὁποῖά σσα where σσα = τια, neut. pl. of τις, cf. Megarian σά.)

att. ἄττα, = τινά, Hom. nur ὁπποῖ' ἄσσα Od. 19.218, was wohl für welche ?