ἄ·σπετος, ος, ον : qu’on ne peut exprimer par la parole, part. :
      1 immense, infini, en parl. du ciel, IL. 8, 558 ; de l’Océan, IL. 18, 403 ; d’une forêt, IL. 23, 127 ; fig. en parl. de gloire, IL. 3, 373 ; de force, IL. 16, 157 ; d’étonnement, SOPH. Tr. 957 ; adv. ἄσπετον, IL. 17, 332 ; HH. Ven. 237, extrêmement, fortement ;
      2 rar. innombrable, OD. 4, 75 ; 9, 162.

Étym. ἀ, R. indo-europ. *sek^w-, parler ; de *n-sk^w-eto-, litt. « indicible », vb. nég. de ἐννέπω.

ον, Ep. Adj. unspeakable, unutterable; mostly in sense of unspeakably great, ἄ. αἰθήρ, ῥόος Ὠκεανοῖο, ὕλη, ὕδωρ, Il. 8.558, 18.403, 23.127, Od. 5.101; ἀλκή Il. 16.157; less freq. of number, countless, ἄσπετα πολλά Od. 4.75; κρέα ἄσπετα 9.162; τρεῖτ’ ἄσπετον ye tremble unspeakably, Il. 17.332, cf. Q.S. 11.127; φωνὴ ῥεῖ ἄσπετος flows on unceasingly, h.Ven. 237; ἄσπετος αἰών endless time, Emp. 16. — Chiefly Epic, but found in Lyric, ἄσπετοι μέριμναι B. 18.34, and rarely in Trag., θαῦμα S. Tr. 961 (lyr.); χάλαζα E. Tr. 78; δρυὸς ἄ. ἔρνος Cyc. 615 (lyr.); later Prose, λείας ἄ. πλῆθος f.l. for ἄπλετον, Plb. 3.92.8.
(ἀ- priv. + root seq^u, cf. ἔννεπε, ἔσπετε (< ἐνσπετε), Lat. insece.) A lengthd. form ἀάσπετος is used by Q.S. 3.673, 7.193, al.

(vgl. ἔσπετε, ἐνισπεῖν), unaussprechlich, unsäglich, von unermeßlicher Menge, Größe, Hom. oft, z.B. αἰθήρ Il. 8.558 ; οὖδας 19.61 ; ῥόος ὠκεανοῖο 18.403 ; ὕλη 23.127 ; κῦδος 3.373 ; ἀλκή 16.157 ; ὅσσα τάδ' ἄσπετα πολλά Od. 4.75 ; κρέα 9.162 ; τρεῖτε ἄσπετον, d.i. sehr, Il. 17.332 ; vgl. H.h. Ven. 237, nach Hermann φωνὴ τρεῖ ἄσπετον. Aehnl. Tragg.: θαῦμα Soph. Tr. 957 ; χάλαζα Eur. Tr. 78 ; δρυὸς ἔρνος Cycl. 611. Pol. 3.92.8 ἄσπετον πλῆθος, v.l. ἄπλετον.