ἄ·σϐεστος, ος, ον :
      1 inextinguible (feu, incendie, etc.) IL. 16, 123 ; PD. I. 3, 60 ; ANTH. 9, 167 ;
      2 fig. βοή, IL. 11, 50, etc. ; γέλως, IL. 1, 599 ; OD. 8, 326, cri, rire inextinguible ; Ὠκεανοῖο πόρος ἄ. ESCHL. Pr. 532, étendue sans bornes de l’Océan ; κλέος ἄ. OD. 4, 584, gloire éternelle ; subst. ἡ ἄ. (s.-e. τίτανος) chaux vive, DIOSC. 5, 133.

➳ Fém. ἀσϐέστη, IL. l. c.

Étym. ἀ, σϐέννυμι.

ον, also η, ον Il. 16.123: — unquenchable, inextinguishable, φλόξ Il. l.c. ; not quenched, πῦρ ἄ. D.H. 3.67, Plu. Num. 9; κλέος Od. 4.584; γέλως Il. 1.599; βοή 11.50; ἐργμάτων ἀκτὶς καλῶν ἄ. αἰεί Pi. I. 4 (3).42; ἄ. πόρος ὠκεανοῦ ocean΄s ceaseless flow, A. Pr. 532 (lyr.); πῦρ, of hell, Ev. Marc. 9.43. as Subst., ἄσβεστος (sc. τίτανος), ἡ, unslaked lime, Dsc. 5.115, Plu. Sert. 17, Eum. 16; ἄ. κονία Lyc. ap. Orib. 8.25.16. a mineral or gem, Plin. HN 37.146.

unausgelöscht, unauslöschlich, unvertilgbar, unvergänglich, unaufhörlich ; fem. ἀσβέστη φλόξ Il. 16.123, vgl. Scholl. Aristonic. u. Herodian.; φλογὶ ἀσβέστῳ 17.89 ; μένος 22.96 ; κλέος Od. 4.584, 7.333 ; γέλως Il. 1.599, Od. 8.326, 20.346 ; βοὴ ἄσβεστος Il. 11.50, 500, 530, 13.169, 540, 16.267, vgl. Ar. Pax 1287 ; κλέος Simon. (VII.251); πῦρ Pallad. 10 (IX.167); ἀκτίς Pind. I. 3.60 ; πόρος Aesch. Prom. 530. Als subst., ἡ, sc. τίτανος, ungelöschter Kalk, Sp.; sc. λίθος, Asbest, Diosc.

ἄ-σβεστος, -ον
(< σβέννυμι), [in LXX for נָפַח לֹא, Job.20:26 א3 A (ἄκαυστον, א2 B)* ;]
unquenched, unquenchable: πῦρ, Mat.3:12, Mrk.9:43, Luk.3:17.†
(AS)