ἄ·ποιος, ος, ον, sans qualité, sans propriété, PLUT. M. 369 a, 947 b ; ARÉT. p. 20, 23, etc. ; ὕδωρ ἀποιότατον, ATH. 33 c, eau très pure, sans caractère propre, càd. sans goût.

• Cp. -ότερος, MÉLÉT. 3, 104 Cramer ; • Sup. -ότατος, ATH. l. c. ; GAL. 13, 43.

Étym. ἀ, ποῖος.

ον, (< ποιός) without quality or attribute, στοιχεῖα Placit. 1.15.8; ὕλη Zeno Stoic. 1.24, Chrysipp. Stoic. 2.111; ποιότης Plot. 1.8.10; γεῦσις Aret. SA 2.7; τὸ ἄ. Porph. Abst. 1.30; ἀ. ὕδωρ pure water, Ath. 1.33c (Sup.); ἄ. βοτάνη Orib. Fr. 52. (< ποιεῖν) inert, ἄ. δὲ καὶ ἀδύναμον (v.l. ἀδύνατον) τὸ σῶμα καθ’ αὑτό Procl. Inst. 80, cf. eund. in Ti. 3.337 D.

ohne Qualität, ohne Eigenschaft, ὕλη, Materie, Plut. adv. Stoic. 39. Dah. ὕδωρ ἀποιότατον, reines, farb- u. geschmackloses Wasser, Ath. I.33b. Auch vom Geschmack, γεῦσις, Medic.