ἄ·πλετος, ος, ον, qui ne peut être rempli, d’où infini, immense, en parl. d’un poids, SOPH. Tr. 982 ; d’or, HDT. 1, 14, etc. ; d’un combat, PLAT. Soph. 246 c ; de gloire, PD. I. 3, 29, etc.

Étym. ἀ privatif ; l’étym. du second terme est inconnue, non relatée à πλέθρον.

ον, boundless, immense, ἠέρος ὕψος Emp. 17.18; αὐγή Id. 135; δόξα Pi. I. 4 (3).11; βάρος S. Tr. 982; also found in Prose, χρυσὸς ἄ. Hdt. 1.14, 50, al. ; ἅλες, ὕδωρ, 4.53, 8.12; οἰμωγή 6.58; μάχη Pl. Sph. 246c; ἄ. καὶ ἀμήχανον [χρόνου πλῆθος] Id. Lg. 676b; ἐν χρόνου μήκεσιν ἀπλέτοις ib. 683a; χιών X. An. 4.44.11; πλῆθος Arist. GA 755b26; ποταμοὶ ἄπλετοι τὸ μέγεθος Id. Mete. 355b23; ῥαφανίδες ἄ. τὸ πάχος Id. Pr. 924a27; θόρυβος Plb. 1.50.3, al. ; φύσις Plot. 5.5.6; δύναμις 4.8.6.

meist p. Nebenform von ἄπλατος² (denn die Abltg von πίμπλημι ist falsch), unnahbar, schrecklich, ungeheuer ; δόξα Pind. I. 3.29 ; βάρος Soph. Trach. 982 ; Her. χρόνος 1.14, 50, 3.106, 9.109 ; ἅλες 4.53 ; οἰμωγή 4.58, 8.99 ; Plat. μάχη Soph. 246c ; ἄπλετόν τι καὶ ἀμήχανον Legg. III.676c (nach den mss., vulg. ἄπειρον); ἐν χρόνου τινὸς μήκεσιν ἀπλέτοις 683a ; unermeßlich, χιών Xen. An. 4.4.11 ; Luc. Dea Syr. 5 ; χρόνος ep. 29 (X.28); ὕδωρ Nicarch. 12 (XI.71).