ου (ὁ) [ᾰ] vent :
A courant de vent :
   I au propre, IL. 12, 207, etc. ; OD. 11, 407, etc. : πνοιαὶ ἀνέμοιο, OD. 2, 148 ; πνοιαὶ ἀνέμων, OD. 4, 839 ; πνοαὶ ἀνέμων, PD. P. 3, 105 ; ἀνέμων ἀήματα, ESCHL. Eum. 905 ; ἀνέμων πνεύματα, ESCHL. Pr. 1087 ; ἀνέμων αὖραι, EUR. Med. 838, les souffles du vent, des vents ; ἀνέμοιο θυέλλη, HÉS. O. 459, etc. ; ἀνέμων ἄελλαι, IL. 13, 334, ou ἀέλλη, IL. 13, 795, tempête de vent ; ἲς ἀνέμοιο, IL. 15, 383 ; βία ἀνέμων, IL. 16, 213, la force du vent, des vents ; κατὰ ἄνεμον καὶ ῥοῦν, PLUT. M. 979 c, selon le vent et le courant ;
   II fig. :
      1 agitation de l’âme, passion tumultueuse, SOPH. Ant. 929 ;
      2 mobilité, inconstance, NT. ;
B vent dans le corps, flatuosité, HPC. 665, 24.

Étym. indo-europ. *h₂enh₁-mo-, vent ; cf. lat. animus, sscr. ánila-, rac. sscr. ániti, respirer.

[ᾰ], ὁ, wind, πέτετο πνοιῇ ἀνέμοιο Il. 12.207; ἀνέμων ἀτάλαντοι ἀέλλῃ 13.795; ὦρσεν… ἀνέμοιο θύελλαν 12.253; ἀνέμοιο… δεινὸς ἀήτης 15.626, cf. 14.254; ἀνέμων ἀμέγαρτον ἀϋτμήν Od. 11.407, etc. ; ἀνέμων πνεύματα Hdt. 7.16. αʹ, E. HF 102; ῥιπαί S. Ant. 137.930 (both lyr.); ἀήματα A. Eu. 905; αὖραι E. Med. 838; πνοιαί Ar. Av. 1396; ἀνέμων φθόγγος Simon. 37.10; ἀνέμου κατιόντος μεγάλου a gale having come on, Th. 2.25; ἀνέμου ἐξαίφνης ἀσελγοῦς γενομένου Eup. 320; ἄνεμος κατὰ βορέαν ἑστηκώς the wind being set in the north, Th. 6.104; ἀνέμοις φέρεσθαι παραδιδόναι τι cast a thing to the winds, E. Tr. 419, cf. A.R. 1.1334; κατ’ ἄνεμον στῆναι stand to leeward, Arist. HA 541a26, cf. Plu. 2.972a; κατ’ ἄνεμον καὶ ῥοῦν νήχεσθαι ib. 979c; metaph, ἄνεμος… ἄνθρωπος ΄unstable as the wind΄, Eup. 376; φέρειν τιν’ ἄρας (sic l.) ἄ.
a very wind to carry off, Antiph. 195.5 (Lobeck); ἀνέμους θηρᾶν ἐν δικτύοις try to catch the wind, and ἀνέμῳ διαλέγεσθαι talk to the wind, Zen. 1.38; ἀνέμους γεωργεῖν ΄plough the sands΄, ib. 100.
cardinal point, quarter, ἐκ τῶν τεσσάρων ἀ. LXX Za. 2.6, Annales du Service 19.40 (Theadelphia, 93 BC), Ev. Matt. 24.31, al., Vett.Val. 140.6, PFlor. 50.104; sg., ib. 20.19 (ii AD); τὸ κατ’ ἄνεμον aspect, POxy. 100.10 (ii AD).
wind in the body, Hp. Mul. 2.179, al. (From ἀνε- ΄blow, breathe΄, cf. Skt. áni-ti ΄breathes΄, Goth. uzanan ΄expire΄, etc.)

(ἄημι), ὁ, das Wehen, Lufthauch, Wind, von Hom. an überall ; ἀργαλέων ἀνέμων ἀέλλῃ Il. 13.795 ; πάσας ἀέλλας παντοίων ἀνέμων Od. 5.293 ; ἀνέμοιο δεινὸς ἀήτη Il. 15.626 ; ἀργαλέων ἀνέμων ἀμέγαρτον ἀϋτμήν Od. 11.400 ; λιγέων ἀνέμων ἀϋτμένα Od. 3.289 ; ἀνέμοιο θύελλαν Il. 12.253 ; ἀνέμου πνοιή Od. 6.20 ; πνοιῇς ἀνέμοιο Il. 12.207 ; πνοιαὶ παντοίων ἀνέμων 17.56 ; τὸν δ' οὔ ποτε κύματα λείπει παντοίων ἀνέμων 2.397. Uebertr., ἐχθίστων ἀνέμων ῥιπαί Soph. Ant. 137, vom Grimme des Wut schnaubenden Kriegers ; δοῦναί τι ἀνέμοις, etwas in den Wind schlagen, Ap.Rh. 1.1334. – Eupol. B.A. 13 ἄνεμος καὶ ὄλεθρος ἄνθρωπος, ein windiger Mensch.

ἄνεμος, -ου, ὁ
[in LXX for רוּחַ ;]
wind: Mat.11:7 14:24, 30 14:32, Mrk.4:37, 39 4:41 6:48, 51, Luk.7:24 8:23-24, Jhn.6:13, Act.27:7, 14-15, Jas.3:4, Rev.6:13 7:1; pl., Mat.7:25, 27 8:26-27, Luk.8:25, Act.27:4, Ju 12; οἱ τέσσαρες ἄ. τῆς γῆς, Rev.7:1; hence the four quarters of the heavens (see Deiss., BS, 248; MM, VGT, see word), Mat.24:31, Mrk.13:27; metaph., of variable teaching, Eph 414.†
SYN.: πνεῦμα, πνοή (and cf. θύελλα, λαῖλαψ). (AS)