ἄ·μμορος, ος, ον :
      1 qui ne participe pas à, privé ou exempt de, gén. IL. 18, 489 ; OD. 5, 275 ; PD. O. 1, 84 ; SOPH. Ph. 182 ; EUR. Hec. 421, etc. ;
      2 abs. malheureux, IL. 6, 408 ; 24, 773 ; PD. N. 6, 24.

Étym. p. *ἄσμορος ; cf. μείρομαι.

ον, poet. for ἄμοιρος, without share of, without lot in, c. gen., ἄμμορος… λοετρῶν Ὠκεανοῖο Il. 18.489, Od. 5.275; καλῶν Pi. O. 1.84; πάντων S. Ph. 182 (lyr.); τέκνων ἄ.
bereft of children, E. Hec. 421; οὐκ ἄ. ἀμφὶ πάλᾳ κυναγέτας Pi. N. 6.14; ἄ. ἐσθλῆς ἐλπίδος IG 14.1942.11. later, simply, free from, without, ἄ. κακότητος Q.S. 1.430. abs., ill-fated, Il. 6.408, 24.773. (ἀ- priv., smor-, cf. κάσμορος.)

ον, ep. = ἄμορος, unteilhaftig, Hom. viermal, Il. 18.489, Od. 5.275 vom Gestirne des großen Bären οἴηδ' ἄμμορός ἐστι λοετρῶν Ὠκεανοῖο ; ohne cas., an derselben Stelle des Verses Il. 6.408, 24.773 παῖδά τε νηπίαχον (τῷ σέ θ' ἅμα κλαίω) καὶ ἔμ' ἄμμορον, mich Unglückliche ; – Pind. N. 6.14 ohne cas. = unglücklich ; καλῶν Ol. 1.84 ; Soph. Phil. 182 ; τέκνων Eur. Hec. 423, Kinder verloren habend ; κακότητος Qu.Sm. 1.430 ; ad. 495 (Plan. 303); vgl. ἄμοιρος.