'η, ο, autre :
A un autre :
   I encore un : en gén. Ζεῦ, ἄλλοι τε θεοί, IL. 6, 476, ô Zeus et autres dieux ! avec le gén. ἄλλος Ἀχαιῶν, IL. 16, 141, un autre d’entre les Grecs ; p. opp. à un autre ἄλλος : ἄλλος μὲν… ἄλλος δέ, IL. 22, 493, etc. ; ATT. l’un… l’autre ; dans une même prop., construit avec un autre ἄλλος, ou avec un adv. dérivé de ἄλλος : ἄλλος ἄλλο λέγει, XÉN. An. 2, 1, 15, etc. l’un dit une chose, l’autre une autre ; ἄλλος γάρ τ' ἄλλοισιν ἀνὴρ ἐπιτέρπεται ἔργοις, OD. 14, 228, car l’un se plaît à un travail, l’autre à un autre ; ἄλλος ἄλλῃ, ἄλλος ἄλλοθεν, etc. (v. ἄλλῃ, ἄλλοθεν, etc.) ; p. opp. à ἕτερος : ἕτερος μὲν… ἄλλο δέ, IL. 9, 313 ; ἄλλο μὲν… ἕτερον δέ, HDT. 1, 32, une chose… une autre ; avec un adj. indéterminé : ἄλλος τις ou τὶς ἄλλος, HOM. qqe autre : εἴ τις ἄ. THC. 6, 32 ; εἴ τις καὶ ἄ. XÉN. An. 1, 4, 15, s’il en était ou s’il en est ; οὐδεὶς ἄ., οὐδέ τις ἄλλος (v. ci-dessous B, I) aucun autre ; ἄ. πολλοί ou πολλοὶ ἄ. ATT. beaucoup d’autres ; ἄ. τοιοῦτοι ou τοσοῦτοι, ATT. d’autres semblables ou en aussi grand nombre ; ἄλλος ὁστισοῦν, PLAT. Gorg. 471 d ; ἄλλο ὁτιοῦν, PLAT. Parm. 164 b, etc. un autre quelconque, n’importe quel autre ; une autre chose quelconque, n’importe quelle autre chose ; après un compar. ou un superl. οὔτις σεῖο νεώτερος ἄλλος Ἀχαιῶν, IL. 15, 569, nul autre des Grecs n’est plus jeune que toi ; ὀϊζυρώτατος ἄλλων, OD. 5, 105, le plus malheureux de tous ; avec un n. de nombre : τέταρτος ἄ. ESCHL. Sept. 486, un quatrième ; cf. HDT. 4, 54 ; SOPH. Ant. 1295 ; uni par καί à un autre ἄλλος : ἄ. καὶ ἄ. XÉN. An. 1, 5, 12, un et un autre, un ou deux ; ἄλλο καὶ ἄλλο, XÉN. Cyr. 4, 1, 15, une chose après une autre ; pléon. au sens de en outre : ἅμα τῇγε καὶ ἀμφίπολοι κίον ἄλλαι, OD. 6, 84, avec elle vinrent aussi ses servantes ; οὐ γὰρ ἦν χόρτος οὐδὲ ἄλλο δένδρον οὐδέν, XÉN. An. 1, 5, 5, il n’y avait ni fourrage ni arbre d’aucune sorte. — Précédé de l’article (ὁ ἄλλος, ἡ ἄλλη, etc.) et qqf. (chez Hom. et les Trag.) sans article, il signifie d’ord. le reste : ὁ ἄ. στρατός, XÉN. Cyr. 6, 4, 1 ; ἡ ἄλλη Ἑλλάς, XÉN. Hell. 4, 1, 15, le reste de l’armée, de la Grèce ; ὁ ἄ. χρόνος, ATT. le reste du temps, d’ord. en parl. du passé (p. opp. à ὁ λοιπὸς χρόνος, l’avenir), rar. en parl. de l’avenir, LYS. 139, 45 ; DÉM. 22, 3 ; plur. οἱ ἄλλοι, ATT. ; par crase ion. ὧλλοι, HDT. 1, 48, 125 ; 2, 14, 36 ; 7, 67 ; 9, 109, les autres (lat. ceteri) ; qqf. joint à un pron. pers. ἧμας τοὺς ἄλλους, IL. 8, 211, nous autres ; cf. IL. 20, 135 ; LUC. D. mer. 5 ; τὰ ἄλλα, par crase τἄλλα ou τἆλλα ; rar. τὸ ἄλλο, ATT. les autres choses, le reste (lat. cetera) ou adv. du reste ; ttef. τῇ ἄλλῃ ἡμέρᾳ, τῷ ἄλλῳ ἔτει, ATT. le jour suivant, l’année suivante. — La loc. οἵ τε ἄλλοι… καί, τά τε ἄλλα… καί signifie les autres… et en particulier (celui-ci), les autres choses… et en particulier (celle-ci) : τά τε ἄλλα ἐτίμησε καὶ ἔδωκε, XÉN. An. 1, 3, 3, entre autres marques d’estime il lui donna (litt. il l’honora d’autres marques d’estime et en particulier lui donna) ;
   II en parl. de deux :
      1 l’autre : τὴν τοῦ Ἡφαίστου (τέχνην) καὶ τὴν ἄλλην τὴν τῆς Ἀθηνᾶς, PLAT. Prot. 321 d, l’art d’Hèphæstos, et l’autre celui d’Athèna ; cf. PLAT. Phædr. 276 a, Phæd. 58 d ; οὐδ' ἄλλος = οὐδέτερος, ni l’un ni l’autre, THCR. Idyl. 6, 45 ;
      2 un second : ἄλλος οὗτος Ἡρακλῆς, PLUT. Thes. 29, c’est un autre Hèraklès ; cf. ESCHL. Sept. 424, Eum. 6, Suppl. 220, etc. ;
B autre, d’autre sorte, différent :
   I abs. IL. 13, 64 ; 21, 22 ; pléon. ἄλλος ἕτερος, un autre, EUR. Suppl. 573, Or. 345 ; avec un gén. autre que : ἄλλα τῶν δικαίων, XÉN. Mem. 4, 4, 25, des choses autres que celles qui sont justes, p. euphém. p. τὰ ἄδικα ; de même ἄλλος παρά, acc. PLAT. Phæd. 80 b, etc. ; ἄ. ἀντί, gén. ESCHL. Pr. 467 ; ἄ. πρό, gén. HDT. 3, 85 ; ἄ. πλήν, SOPH. Aj. 125 ; ἄ. εἰ μή, HDT. 4, 94 ; XÉN. Cyr. 2, 2, 11, autre que ; particul. ἄλλος ἤ précédé de τίς ou de οὐδείς : τίς ἄλλος ἢ 'γώ ; ESCHL. Pr. 440, quel autre que moi ? οὐδὲν ἄλλο ἤ, ATT. ; οὐδὲν ἄλλο γ' ἤ, ESCHL. Pers. 209, rien autre chose que ; avec un verbe (cf. lat. quid aliud quam, nihil aliud quam suivi d’un verbe) : τί ἄλλο οὗτοι ἢ ἐπεϐούλευσαν ; THC. 3, 39, qu’ont-ils fait sinon conspirer ? οὐδὲν ἄλλ' ἢ συμϐουλεύουσιν, IS. 8, 37, ils ne font rien autre chose que nous conseiller ; de même ἄλλο τί ποιῶ ἤ… ; ATT. fais-je autre chose que… ? càd. ne fais-je pas… ? s.-e. ποιῶ : ἄλλο τι (s.-e. ποιοῦμεν) ἢ ὁμολογοῦμεν ; PLAT. Gorg. 470 b, ne sommes-nous pas d’accord ? d’où, avec la valeur d’une loc. adv. : τῷ διαλέγει σὺ νῦν ; ἄλλο τι ἢ ἐμοί ; PLAT. 1 Alc. 116 d, avec qui converses-tu en ce moment ? n’est-ce pas avec moi ? abs. ἄλλο τί ; m. sign. : ἄλλο τί ὁ ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ μόνῳ φίλος ; PLAT. Lys. 222, n’est-il pas vrai que l’homme de bien n’est ami qu’avec l’homme de bien ? de même οὐδέ τις ἄλλος suivi de ἀλλά : οὐδέ τις ἄλλος… ἀλλ' ἄρα Κασσάνδρη, IL. 24, 699, personne autre que Cassandre ; cf. IL. 21, 276, etc. OD. 3, 378, etc. ;
   II par opp. à une idée antérieure :
      1 autre (que les nationaux), étranger : OD. 23, 274 ; SOPH. O.R. 230 ; XÉN. Hipp. 7, 2, etc. ;
      2 autre (que ce qui est), faux, non réel, OD. 4, 348 ; 17, 139 ;
      3 autre (que ce qui est juste), déshonnête, mauvais, PLUT. M. 187 d.

➳ Sans vocatif, EM. 67, 2.

Étym. indo-europ. *h₂el-io-, autre ; cf. lat. alius.

'

η, ο, Cypr. αἶλος Inscr.Cypr. 135 H. (Idalion); (from *ἀλyος, cf. Lat. alius): — another, i.e.
one besides what has been mentioned, either Adj. or Pron. ; when Adj., its Subst. is either in the same case, or in gen., Ζεῦ ἄλλοι τε θεοί Il. 6.476; θεῶν ἄ. 16.446; — ἄ. μέν… ἄ. δέ… one… another…, more rarely the one… the other. (of two persons, etc.), Il. 22.493, etc. ; τὰ μέν… ἄλλα δέ… Il. 6.147, and Att. ; ἕτερον μέν… ἄλλον δέ… Il. 9.313; ἄλλο μέν… ἑτέρου δέ… Hdt. 1.32; θάτερον… τὸ δ’ ἄλλο E. IT 962. with τις, any other, οὐδέ τις ἄ. ἔγνω ἀλλ’ ἄρα Κασσάνδρη Il. 24.697; ἄ. τις Hdt. 3.85; οὐδεὶς ἄ. no other, ibid. ; ἄλλα πολλά Il. 9.639; πολλὰ καὶ ἄλλα Th. 3.56; for εἴ τις ἄλλος Id. 6.32, etc., and εἴ τις καὶ ἄ. X. An. 1.4.15, etc., v. εἰ. freq. with another of its own cases or derived Adverbs, ἄ. ἄλλα λέγει one man says one thing, one another, X. An. 2.1.15; ἄ. ἄλλω’ ἔλεγεν Pl. Smp. 220c; ἄ. ἄλλῃ ἐτράπετο X. An. 4.8.19; v. ἄλλοθεν, ἄλλοσε, ἄλλοτε ; also with Verb in pl., παραλαμβάνων ἄ. ἄλλον ἐπ’ ἄλλου, τὸν δ’ ἐπ’ ἄλλου χρείᾳ… ἐθέμεθα πόλιν ὄνομα Pl. R. 369c, cf. X. Cyr. 2.1.4, etc. ; pl., ἄλλοι when the several parties are pl., λείπουσι τὸν λόφον… ἄλλοι ἄλλοθεν X. An. 1.10.13. ἄ. καὶ ἄ., one and then another, one or two, X. An. 1.5.12; ἄλλο καὶ ἄλλο one thing after another, Id. Cyr. 4.1.15; πρὸς ἄλλῳ καὶ ἄλλῳ σημείῳ to different points, Euc. 1.7. repeated for emphasis, ἄ. ἄ. τρόπος quite another sort, E. Ph. 132. οὐδ’ ἄ. for οὐδέτερος, Theoc. 6.45. with Art., ὁ ἄλλος, the rest, all besides; in pl., οἱ ἄλλοι (Ion. contr. ὧλλοι) all the others, the rest, freq. from Hom. downwards (ἄλλοι in same signf., Il. 2.1); τὰ ἄλλα, contr. τἆλλα, all else, τἆλλα πλὴν ὁ χρυσός Scol. 1 (Pytherm.); in Att. freq. as Adv., for the rest, esp. in amendments to decrees, τὰ μὲν ἄλλα καθάπερ ὁ δεῖνα κτλ. IG 1.27a70, etc. ; of Time, = τὸν ἄλλον χρόνον, X. HG 3.2.2; ὁ ἄ. χρόνος, = ὁ λοιπὸς χρόνος, of the future, Lys. 14.4 (but also of the past, D. 20.16); τῇ ἄλλῃ ἡμέρᾳ, τῷ ἄλλῳ ἔτει, next day, next year, X. HG 1.1.13, 1.2.1; οἵ τε ἄλλοι καί… all others and especially…, γυναῖκας ἄλλας τε πολλὰς καὶ δὴ καὶ βασιλέος θυγατέρα Hdt. 1.1, etc. ; ἄλλα τε δὴ εἶπε, καί… Pl. Tht. 142c; (v. ἄλλως 1); — τὸ ἄλλο is much less freq. than τὰ ἄλλα. with Numerals, yet, still, further, τρίτον ἄ. γένος Hes. Op. 143; πέμπτος ποταμὸς ἄ.
yet a fifth river, Hdt. 4.54, cf. A. Th. 486, S. Ant. 1295, etc. in enumerations, as well, besides, ἅμα τῇγε καὶ ἀμφίπολοι κίον ἄλλαι with her their mistress came attendants also, Od. 6.84; μήτηρ ἠδὲ πατὴρ ἠδ’ ἄλλοι πάντες ἑταῖροι 9.367; οὐ γὰρ ἦν χόρτος οὐδὲ ἄ. δένδρον οὐδέν there was no grass nor any tree at all, X. An. 1.5.5; πολιτῶν καὶ τῶν ἄλλων ξένων Pl. Grg. 473d; προσοφλὼν οὐ τὴν ἐπωβελίαν μόνον ἀλλὰ καὶ ἄλλην ὕβριν besides, Aeschin. 1.163; — pleonastic, παρ’ ἀγγέλων ἄλλων ἀκούειν S. OT 7, cf. X. Cyr. 1.6.2; ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον Il. 4.81; γυναικῶν τῶν ἄλλων μία E. Med. 945; μόνη τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν Pl. Chrm. 166e; with Comp., freq. in Hom., οὔτις σεῖο νεώτερος ἄ. Ἀχαιῶν Il. 15.569, cf. 22.106, al. ; with Sup., ὀϊζυρώτατος ἄλλων Od. 5.105. less freq., = ἀλλοῖος, of other sort, different, Il. 13.64, 21.22; ἄ. γέγονεν Pl. Phdr. 241a. in this sense, c. gen., ἄλλα τῶν δικαίων other than just, X. Mem. 4.44.25; — followed by ἤ…, with preceding neg., οὐδὲ ἄλλο…, οὐδὲν ἄλλο (or ἄλλο οὐδέν)…, ἤ… nothing else than…, Hdt. 1.49, 7.168, Th. 4.14; οὐδὲν ἄλλο γ’ ἤπτήξας A. Pers. 209; ἃ μηδὲν ἄλλο ἢ διανεῖταί τις which one only thinks, Pl. Tht. 195e; — more freq. in questions, τίς ἄλλος ἢ ΄γώ… ; A. Pr. 440; τί δ’ ἄλλογ’ ἢπόνοι… ; Id. Th. 852; ellipt., τί ἄλλο (sc. πάσχω) ἢ ἱπποκένταυρος γίγνομαι ; X. Cyr. 4.3.20; τί ἄλλο (sc. ἐποίησαν) ἢ ἐπεβούλευσαν ; Th. 3.39; — followed by πλήν, S. Aj. 125, Ar. Ach. 39; by Preps., πρό… Hdt. 3.85; ἀντί… A. Pr. 467; παρά… Pl. Phd. 80b, etc. ; with neg., sts. followed by ἀλλά, Il. 18.403, 21.275; — see also ἄλλο τι.
other than what is, untrue, unreal, Od. 4.348.
other than right, wrong, bad, ἄλλου τινος ἡττῆσθαι yield to some unworthy motive, D. 21.218, cf. Plu. 2.187d, etc. ; cf. ἄλλως.

η, ο (entst. aus ἌΛΙΟΣ, alius), gen. fem. ἀλλάων Il. 18.432, Od. 19.326, 24.418 ; – ein anderer, teils adj. mit einem subst. verb., ἄλλοι ἄνθρωποι, ἄλλο ἔργον, andere Menschen, andere Arbeit, teils u. häufiger substantivisch, mit und ohne τις, gew. ἄλλος τις, Hom. umgestellt, οὐδέ τις ἄλλος ἔγνω, nicht erkannte ein Anderer, Il. 24.697 ; οὐδέ τις ἄλλος αἴτιος Od. 11.558 ; vgl. οὐδὲ γὰρ οὐδέ τις ἄλλος ἀνήρ Od. 10.327 ; – oft εἴ τις ἄλλος, z.B. Thuc. 6.32 ; – ἄλλο οὐ ταὐτόν Plat. Phil. 27a ; ἄλλος καὶ οὐχοὗτος Luc. Vit. auct. 8.
1) in der Regel, wo einer mehreren anderen, gleichartigen gegenübergestellt wird, ἄλλος θεός, oder ἄλλος θεῶν, ein anderer von mehreren Göttern. Die Verschiedenheit wird ausgedrückt:
   a) wie beim Komparativ durch ἤ, Aesch. Prom. 438 ; Soph. El. 1173 ; Plat. Prot. 357a u. öfter, ἄλλα ἢ τὰ γιγνόμενα = ψευδόμενα Xen. Cyr. 3.1.9.
   b) Durch den gen., ἄλλος ἐμοῦ, ἄλλο τῆς ἐπιστήμης, Plat. Theaet. 166a, Gorg. 512d u. öfter, anders als, verschieden von, ἄλλα τῶν δικαίων ist dah. = ἄδικα, Xen. Mem. 1.2.37.
   c) wenn eine Negation bei ἄλλος steht, durch ἀλλά, z.B. Hom. Od. 4.348, 17.139, 8.311, 11.558, Il. 21.275 ; oder πλήν, Her. 4.94 ; Plat. Theaet. 231b ; τίς ἄλλος πλὴν Ἀγησίλαος Xen. Ages. 7.7 ; auch ohne vorangegangene Negation, Plat. Soph. 228a, Crat. 438d ἄλλ' ἄττα ζητητέα πλὴν ὀνομάτων ; vgl. Aesch. Prom. 258 οὐκ ἄλλο γ' οὐδὲν (τέρμα) πλὴν ὅταν κείνῳ δοκῇ : – εἰ μή, Hom. Od. 17.383 τίς γὰρ δὴ ξεῖνον καλεῖ ἄλλοθεν αὐτὸς ἐπελθὼν ἄλλον γ΄, εἰ μὴ τῶν οἳ δημιοεργοὶ ἔασιν.
   d) selten ἀντί, Aesch. ἄλλος ἀντ' ἐμοῦ Prom. 465, Ag. 1241 ; Soph. O.C. 488 ; Eur. Herc.Fur. 519 ; Ar. Nub. 653. Auch παρά, z.B. παρὰ πάντα ταῦτα ἄλλα εἰπεῖν Plat. Phaedr. 285e, Gorg. 307a ; Arist. rhet. 1.5 ; ἄλλος παρ' ἐκεῖνον τὸν πρότερον Luc. Alex. 43 ; auch πρό, Her. 3.85.
2) selten der andere von zweien, für ὁ ἕτερος, Hom. Il. 9.313 ὃσχ' ἕτερον μὲν κεύθῃ ἐνὶ φρεσίν, ἄλλο δὲ εἴπῃ, Scholl. Ariston. ἡ διπλῆ, ὅτι δοκεῖ συγκεχύσθαι τὸ ἄλλο πρὸς τὸ ἕτερον· ἔδει γὰρ ἕτερον δὲ εἴπῃ, ἑτέρου πρὸς ἕτερον ἀντιδιαστελλομένου· τὸ γὰρ ἄλλο ἐπὶ πλειόνων τίθεται ; 9.473 οὐδέ ποτ' ἔσβη πῦρ, ἕτερον μὲν ὑπ' αἰθούσῃ εὐερκέος αὐλῆς, ἄλλο δ' ἐνὶ προδόμῳ, πρόσθεν θαλάμοιο θυράων, Scholl. Ariston. ἡ διπλῆ, ὅτι πάλιν δοκεῖ τὸ ἄλλο πρὸς τὸ ἕτερον συγκεχύσθαι. πιθανεύονται δὲ οἱ λέγοντες τρία φῶτα εἶναι, ἓν μὲν ὑπὸ ταῖς αἰθούσαις, ἕτερον δὲ ἐν τῷ οἴκῳ, ἄλλο δὲ ἐν τῷ προδόμῳ τοῦ οἴκου· ἀπίθανον γάρ φασιν εἶναι, ἐν μὲν τῷ προδόμῳ πῦρ εἶναι, ἐν δὲ τῷ οἴκῳ ἐλλείπειν ; vgl. 3.104 οἴσετε δ' ἄρν΄, ἕτερον λευκὸν ἑτέρην δὲ μέλαιναν, γῇ τε καὶ ἠελίῳ· Διῒ δ' ἡμεῖς οἴσομεν ἄλλον ; Od. 7.123 ; Il. 13.729 ἀλλ' οὔ πως ἅμα πάντα δυνήσεαι αὐτὸς ἑλέσθαι. ἄλλῳ μὲν γὰρ ἔδωκε θεὸς πολεμήια ἔργα, 731 ἄλλῳ δ' ὀρχηστύν, ἑτέρῳ κίθαριν καὶ ἀοιδήν· ἄλλῳ δ' ἐν στήθεσσι τιθεῖ νόον εὐρύοπα Ζεύς, Lehrs in Friedlaender Ariston. p. 225 Eum (intell. versum) qui nunc est 731 (adjectus a Zenodoto Mallote : cf. V) ἄλλῳ δ' ὀρχηστύν – ignorat Aristonicus ; nach Ausscheidung dieses unechten Verses bleibt ἄλλῳ μέν – ἄλλῳ δέ, Einem, einem Anderen, nicht dem Einen von Zweien, dem Anderen, ein Fall, der nicht mit ἕτερος – ἄλλος verwechselt werden darf ; vgl. Il. 8.429 τῶν ἄλλος μὲν ἀποφθίσθω ἄλλος δὲ βιώτω, ὅς κε τύχῃ ; 12.267 ἄλλον μειλιχίοις, ἄλλον στερεοῖς ἐπέεσσιν νείκεον, ὅν τινα πάγχυ μάχης μεθιέντα ἴδοιεν ; 22.498 δευόμενος δέτ' ἄνεισι πάις ἐς πατρὸς ἑταίρους, ἄλλον μὲν χλαίνης ἐρύων, ἄλλον δὲ χιτῶνος ; 18.586 ἐν δ' ἔρις, ἐν δὲ κυδοιμὸς ὁμίλεον, ἐν δ' ὀλοὴ κὴρ ἄλλον ζωὸν ἔχουσα νεούτατον, ἄλλον ἄουτον, ἄλλον τεθνηῶτα κατὰ μόθον ἕλκε ποδοῖιν ; 6.147 φύλλα τὰ μέν τ' ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα (andere, nicht die anderen) δέ θ' ὕλη τηλεθόωσα φύει ; – dem ἕτερος entspricht ἄλλος Sophocl. El. 739 ; ἄλλος μέν – ἕτερος δέ Her. 1.3.2 ; ὁ μὲν ἕτερος – ὁ δ' ἄλλος Eur. I.T. 962 ; οὐδ' ἄλλος für οὐδέτερος Theocr. 6.46 ; Xen. Cyr. 8.1.19 εἷς μὲν – ἄλλος δέ, viermal 8.2.6.
3) übh. nur das Gegenüberstellen bezeichnend, bei Ungleichartigem ; scheinbar pleonastisch, μήτηρ οὔ τι πέπυσται, οὐδ' ἄλλαι δμωαί Od. 2.412, weder die Mutter noch andere, nämlich Mägde, weder die Mutter noch auf der andern Seite die Mägde ; vgl. Od. 1.132, 6.84, 8.40, 9.367, 13.266, 15.407 ; – Soph. Phil. 38 ἄλλα ῥάκη, die Lumpen des Philoktet außer seinem Becher und Feuerzeug ; in der Regel wird sich ein allgemeiner Gesichtspunkt, unter den beide Satzglieder zu bringensind, auffinden lassen, um die eigtl. Bdtg von ἄλλος festzuhalten, z.B. οὐ χόρτος οὐδὲ ἄλλο δένδρον, kein Gewächs, weder Gras noch Baum, Xen. An. 1.5.5 ; vgl. πολῖται καὶ ἄλλοι ξένοι Plat. Gorg. 473c ; ἄνδρες στρατιῶται Ἀθηναίων τε καὶ τῶν ἄλλων συμμάχων, und der Bundesgenossen andererseits, Thuc. 7.61 ; τοξόται χίλιοι καὶ πελτασταὶ ἄλλοι τοσοῦτοι Xen. Cyr. 3.2.2 ; ὁπλίτας καὶ τοὺς ἄλλους ἱππέας Hell. 2.4.6 ; καὶ λίθοις καὶ γῇ καὶ ἄλλοις ζώοις Phaed. 110e ; αἱ μάχαι τοῖς τε Ἀχαιοῖς καὶ τοῖς ἄλλοις Τρωσὶν ἐγένοντο, auf der andern, das ist entgegengesetzten Seite, Alcib. I, 112b.
4) Mit dem bestimmten Artikel, gew. im plur., die Uebrigen, oder im sing. bei einem Collectivum, ἡ ἄλλη Ἑλλάς, das übrige Hellas, Thuc. 1.77 ; ἡ ἄλλη πόλις Plat. Rep. V.475b ; ἡ ἄλλη Ἀσσυρία Xen. Cyr. 2.1.5, und oft τὸ ἄλλο στράτευμα ; – Hom. τὸν ἄλλον λαόν Il. 11.189, 204, mit homerischer Weglassung des Artikels ἄλλον λαόν 16.38, ἄλλος λαός 11.796 ; ἡμέας τοὺς ἄλλους 8.211 ; οἱ δ' ἄλλοι ihr Anderen 3.73, οἱ δ' ἄλλοι wir Anderen 94, ἄλλοι δέ ihr Anderen 102 ; ἄλλοι Ἀχαιοί die anderen 3.461 ; ἄλλοι μέν ῥα θεοί τε καὶ ἀνέρες ἱπποκορυσταί 2.1, ἄλλοι μὲν παρὰ νηυσὶν ἀριστῆες Παναχαιῶν 10.1, Aristonic. Scholl. 2.1 ἄλλοι : ὅτι Ζηνόδοτος γράφει ὦλλοι. ὁ δὲ ποιητὴς ἀσυνάρθρως ἐκφέρει, Scholl. 10.1 παραιτητέον δὲ τοὺς γράφοντας, ὧν ἐστι καὶ Ζηνόδοτος, ὦλλοι μέν, ἢ καὶ τοὺς ὁπωσοῦν βουλομένους δασύνειν· ἔστι γὰρ ὁ ποιητὴς παραλειπτικὸς τῶν ἄρθρων ; Il. 15.87 πάντες ἀνήιξαν, καὶ δεικανόωντο δέπασσιν. ἡ δ' ἄλλους μὲν ἔασε, Θέμιστι δὲ καλλιπαρῄῳ δέκτο δέπας. – Man bemerke τῇ ἄλλῃ ἡμέρᾳ, τῷ ἄλλῳ ἔτει, am folgenden Tage, im folgenden Jahre, oft bei Att., ἐς τὰς ἄλλας ὥρας, übers Jahr, Eur. I.A. 122 ; ὁ ἄλλος χρόνος, die folgende Zeit ; aber Dem. Lept. 19 die vergangene. Sehr häufig neutr. τἄλλα (so schreibt Wolf Anal. 2 p. 431 ; τἆλλα Göttling Theodos. Gramm. p. 222) adv. im übrigen, sonst ; τά τε ἄλλα καὶ ὅτι Xen. Symp. 4.44 ; τά τε ἄλλα καὶ οὐκ Cyr. 1.3.8 ; τά τε ἄλλα ἐτίμησε, καὶ ἔδωκε An. 1.3.3 ; vgl. Cyr. 7.3.4 u. Plat. πολλά τε ἄλλα καὶ δὴ καί Polit. 268e ; ὃ δὴ μάλιστα φιλεῖ τά τε ἄλλα πάντα καὶ ὁ ἔρως ἐμποιεῖν Symp. 182c. So entspricht ἄλλοι τε πολλοὶ καὶ dem lat. cum … tum, das folgende bes. hervorhebend, auch ohne τε, ἐπὶ τὴν ἄλλην χώραν καὶ δὴ καὶ Lycurg. 95 ; Xen. An. 1.4.15 ; vgl. εἴ τις καὶ ἄλλος, wenn noch Jemand anders, εἴπερ τι ἄλλο τῶν τοιούτων, wenn je etwas von dergleichen, Plat. Phaed. 63c ; – Hom. Il. 22.322 τοῦ δὲ καὶ ἄλλο τόσον μὲν ἔχε χρόα χάλκεα τεύχεα, im Uebrigen, s. Scholl. Ariston.; 23.454 ὃς τὸ μὲν ἄλλο τόσον φοῖνιξ ἦν, ἐν δὲ μετώπῳ λευκὸν σῆμ' ἐτέτυκτο, s. Scholl. Ariston.; – Il. 14.249 ἤδη γάρ με καὶ ἄλλο τεὴ ἐπίνυσσεν ἐφετμή, ein anderes Mal, bei einer anderen Gelegenheit, s. Scholl. Herodian.
5) Mit der Bedtg verschieden hängt die : fremd, ausländisch, = ἀλλότριος, zusammen, Od. 11.127, 23.274 ἄλλος ὁδίτης ; dem πολίτης entgegengesetzt Soph. O.R. 230.
6) Zuweilen weist es wie unser ein anderer auf etwas Bekanntes hin, wie in dem sprichwörtlichen : ἄλλος οὗτος Ἡρακλῆς, das ist ein anderer H., Plut. Thes. 29 ; so ἄλλα δέκα τάλαντα, andere, wieder zehn Tal., Alc. 8 ; ἄλλοι τοσοῦτοι, wieder so viele, Xen. Cyr. 3.2.3 ; vgl. Plat. Legg. V.745a ; ἄλλος τοιοῦτος, eben ein solcher, Rep. II1.372d ; vgl. Xen. Hell. 2.4.42 ; Plut. Lucull. 28.
7) Beim Kompar. steht es im Griech. fast pleonastisch für das Deutsche, Hom. Il. 12.92 ἄλλον Κεβριόναο χερείονα, Einen der unbedeutender war als K., 232 καὶ ἄλλον μῦθον ἀμείνονα τοῦδε, eine bessere Rede als diese, 22.106 μή ποτέ τις εἴπῃσι κακώτερος ἄλλος ἐμεῖο ; ähnlich 4.81 ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον, er blickte den Nachbar an ; – dagegen fehlt es, wo wir es erwarten, nicht selten, z.B. ἑωσφόρος καὶ ἄστρα, u. die (andern) Sterne, Hes. Th. 382 ; oft Ζεὺς καὶ θεοί, wofür es Il. 6.476 Ζεῦ ἄλλοι τε θεοί heißt ; ποίῳ τρόπῳ, auf welche Weise sonst ? Soph. O.C. 475 ; vgl. Trach. 390 ; αἱ δύω, die beiden andern, wo von dreien die Rede war u. einer schon besonders erwähnt ist, H.h. Cer. 447 ; Hes. Th. 277, 278 ; μηδεὶς ἤ, kein anderer als, Xen. Cyr. 7.5.16. – Man beachte noch, daß die Griechen gern 2 verschiedene oder gleiche Casus von ἄλλος verb. oder es mit einem stammverwandten Worte zusammenstellen, ἄλλην καὶ ἄλλην ἡδονὴν διώκειν, einem andern u. wieder einem andern Vergnügen nachjagen, Xen. Cyr. 4.1.15 ; ἄλλος λίθῳ ἔβαλλε καὶ ἄλλος An. 1.5.12 ; ἄλλος ἄλλαις ἐν πύλαις, der eine in diesem, der andere im andern Tore, also in verschiedenen Toren, Aesch. Spt. 433 ; ἄλλοις δέ τις ἐτέλεσσεν ἄλλος ἀνήρ – ὕμνον Pind. P. 2.13 ; u. so überall, ἄλλος ἄλλον εἷλκε, ἄλλος ἄλλα λέγει, Xen. An. 5.2.15, 2.1.15 ; ἄλλος ἄλλον τρόπον, auf verschiedene Weise, bald so, bald so, Cyr. 2.1, 4. – Aehnl. ἄλλοθεν ἄλλος, ἄλλος ἄλλοτε u. ä. – S. noch ἄλλοτι.

ἄλλος, -η, -ο, (cf. Lat. alius, Eng. else),
[in LXX for אַחֵר ,אֶחָד, etc. ;]
other, another: absol., Mat.20:3, al.; ἄ. δέ, 1Co.3:10 12:8; pl., Mrk.6:15; attached to a noun, Mat.2:12 4:21, al.; with art., ὁ ἄ., the other, Mat.5:39, Jhn.19:32 (Bl., §47, 8); οἱ ἄ., the others, the rest, Jhn.20:25, 1Co.14:29; ἄ. πρὸς ἄλλον = πρὸς ἀλλήλους (BL, §48, 10), Act.2:12; ἄλλ᾽ (i.e. ἄλλο) ἤ (Bl., §77, 13), Luk.12:51; before πλήν, Mrk.12:32; εἰ μή, Jhn.6:22; παρά with accusative, 1Co.3:11.
SYN.: ἕτερος, which see ἄ. denotes numerical, ἕ. qualitative difference (Cremer, 89). ἄ. generally 'denotes simply distinction of individuals, ἕ. involves the secondary idea of difference in kind' (see Lft., Meyer, Ramsay, on Gal.1:6, 7; Tr., Syn., §xcv; BL, §51, 6; M, Pr., 79f., 246; MM, VGT, s.vv.). As to whether the distinction can be maintained in 1Co.12:8, 10 see ICC, in l., and on Heb.11:35f., see Westc, in l. (AS)