ος, ον [ῐ] fort, robuste, d’où vaillant, courageux, en parl. de pers. IL. 11, 483 ; etc. ; HÉS. Sc. 320 ; HDT. 5, 49, etc. ; XÉN. Cyr. 1, 4, 22 ; PLAT. Rsp. 614 b, etc. ; SOPH. Aj. 1319, Ph. 326 ; en parl. d’animaux, HDT. 4, 110 ; en parl. de choses (vin, PLUT. M. 669 b ; particul. armes, IL. 11, 483, etc. ; OD. 22, 125, etc. ; cœur, courage, IL. 5, 129, etc.).

• Cp. -ώτερος, HDT. 1, 79, etc. • Sup. -ώτατος, EUR. Ph. 750 ; POL. 6, 5, 9 ; PLUT. Phil. c. Flam. 2, Nic. 24.

➳ Fém. dor. -α, SOPH. Aj. 401.

Étym. ἀλκή.

ον, also η, ον S. Aj. 401; (< ἀλκή): — stout, brave, of men and things, Τρῶες, ἔγχος, δοῦρε, Il. 11.483, 3.338, Od. 22.125; ἦτορ Callin. 1.10; θυμός Tyrt. 10.17; νέκυς Pi. Pae. 6.98; δράκων Epich. 60; Comp. -ώτερος Hdt. 1.79, 103, Arist. HA 607a11, etc. ; Sup. -ώτατος E. Ph. 743, Plb. 6.5.9; ἄ. τὰ πολεμικά Hdt. 3.4; ἐς ἀλκὴν ἄλκιμα ib. 110; ἄ. μάχη E. Heracl. 683: — prov., πάλαι ποτ’ ἦσαν ἄλκιμοι Μιλήσιοι `times are changed΄, Anacr. 85, Ar. Pl. 1002, Philostr. VS 1.22.4; — less common in Prose, Pl. R. 614b (with play on Ἀλκίνου), Arist. HA 628b6.
fortifying, ὕδωρ Plu. 2.669b s.v.l. ; giving succour, PMagLeid. W. 14.10.

ον, das fem. Soph. ἁ Διὸς ἀλκίμα θεός Aj. 395 ch., stark, mutig, Hom. oft, Τρῶες Il. 11.483, ἀνήρ 17.177 u. sonst ; ἄλκιμον ἦτορ Herzhaftigkeit 5.529 ; Il. 15.570 οὔ τις σεῖο νεώτερος ἄλλος Ἀχαιῶν, οὔτε ποσὶν θάσσων οὔτ' ἄλκιμος ὡς σὺ μάχεσθαι ; Od. 10.553 οὔτε τι λίην ἄλκιμος ἐν πολέμῳ οὔτε φρεσὶν ᾗσιν ἀρηρώς ; Od. 22.232 ὀλοφύρεαι ἄλκιμος εἶναι ; auch von den Waffen, z.B. ἔγχος Il. 3.338, δοῦρε 11.43 ; – ἦτορ ἄλκιμον Pind. N. 8.24 ; Διὸς ἄλκιμος υἱός Ol. 11.46 ; vgl. Hes. Sc. 320, Th. 26 ; Soph. Tr. 952 ; Theocr. 25.42 ; μάχη ἄλκιμος Eur. Heracl. 678 ; ἄλκιμοι ἐν μάχῃ, ἐν χοροῖς Ar. Vesp. 1080 ; λέοντες Philem. Stob. Flor. 2.27. Auch in Prosa, Her. oft von Völkern, auch Kompar. ἀλκιμώτερος τῶν προγόνων 1.103 ; ἄλκιμος τὰ πολέμια, zum Kriege tüchtig, streitbar, 3.4 ; θηρία εἰς ἀλκὴν ἄλκιμα 3.110 ; ἄλκιμοι πρὸς τοὺς ἐναντίους Xen. Cyr. 1.4.22, ἀλκιμωτέρους Mem. 3.5.3. Sprichwörtlich πάλαι ποτ' ἦσαν ἄλκιμοι μιλήσιοι, von alter vergangener Herrlichkeit, Ar. Pl. 1002, 1075.