ου (τὸ) [ᾰ]
      1 vase tourné ou ciselé, IL. 11, 774 ; OD. 3, 50 ; CALL. fr. 109 ;
      2 emboîture de la hanche, MARSYAS (ATH. 479 c).

τό, cup, goblet, = δέπας (Ath. 11.783a), χρύσειον Il. 11.774, Od. 3.50, al. ; περιστείχοντος ἀλείσου Call. Aet. 1.1.13; — masc. ἄλεισος Ar. Fr. 623.
hip-socket, Marsyas ap. Ath. 11.479c.

τό, Becher, Apoll. Lex.Hom. 23.8 ἄλεισον ποτηρίου γένος τετορνευμένου, κατ' ἀπόφασιν τῆς λειότητος, also mit erhabener Arbeit ; Asclepiad. Myrl. bei Athen. 11.24 ἄλεισον ἤτοι ἀπὸ τοῦ ἄγαν λεῖον εἶναι, ἢ ὅτι ἁλίζεται ἐν αὐτῷ τὸ ὑγρόν ; es ist = δέπας ; Od. 3.50, 53 vgl. v. 41, 46, 51, 63 ; ἄμφωτον Od. 22.9 = δέπας v. 17 ; plur. ἄλεισα 15.469 ; sonst bei Hom. nur in der Form ἄλεισον ; Il. 11.774, 24.429, Od. 4.591, 8.430, 15.85.