ης (ἡ) :
      1 tempête de vent, ouragan, IL. 2, 293, etc. ; OD. 5, 292, etc. ;
      2 mouvement impétueux, EUR. Bacch. 873, etc.

➳ Ion. et épq. ἀέλλη, IL. 13, 795, etc.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *h₂uel-, cf. ἄημι.

Ep. ἀέλλη, ης, Aeol. αὔελλα Alc. 125 (αὐεοῦλλαι cod. Hsch.), ἡ, stormy wind, whirlwind, ἀργαλέων ἀνέμων ἀτάλαντοι ἀέλλῃ Il. 13.795; ἄελλαι παντοίων ἀνέμων Od. 5.292, 304; of dust, ὕψι δ’ ἀέλλη σκίδνατο Il. 16.374, cf. 13.334; in late Prose, Olymp. in Mete. 13.18. metaph, of any whirling motion, ὠκυδρόμοις ἀ., of an animal, E. Ba. 873; ἄστρων ὑπ’ ἀέλλαισι Id. Hel. 1498. — Cf. ἀείλη.

ἡ (ἄημι), Wind, Sturm, ὕψι δ' ἄελλα σκίδναθ' ὑπὸ νεφέων Il. 16.374, ὅν περ ἄελλαι χειμέριαι εἰλέωσιν 2.293, τοὺς δ' οὐκ ἐθέλοντας ἄελλαι πόντον ἐπ' ἰχθυόεντα φέρουσιν 19.377, ἐπισπέρχουσι δ' ἄελλαι παντοίων ἀνέμων Od. 5.304, ὑπεραέϊ ἶσος ἀέλλῃ Il. 11.297, ἐμάρνατο ἶσος ἀέλλῃ 12.40, ἴσαν ἀργαλέων ἀνέμων ἀτάλαντοι ἀέλλῃ 13.795 ; – Eur. λαμπρῶν ἄστρων, Umschwung, Hel. 1514.