'[ᾰ] (f. ἄξω, ao.2 ἤγαγον [ᾰ], rar. ao.1 ἦξα, pf. ἦχα : pass. f. ἀχθήσομαι ou ἄξομαι, ao. ἤχθην, pf. ἦγμαι) :
A tr.
   I mener, conduire :
      1 en gén. (p. opp. à φέρειν) : δῶκε δ' ἄγειν γυναῖκα καὶ τρίποδα φέρειν, IL. 23, 512, il donna la femme à conduire et le trépied à porter ; ἄγ. ὑποζύγια, XÉN. An. 4, 5, 24 ; ἵππους, XÉN. Eq. 6, 4, conduire des bêtes de somme, des chevaux ; βοῦν ἄγ. κεράων, OD. 3, 439 ; ἄγ. ἵππον τῆς ἡνίας, XÉN. Eq. 6, 9, conduire un bœuf par les cornes, un cheval par la bride ; avec double acc. : ἄγ. τὸ στράτευμα τὴν ἐπὶ Μέγαρα (s.-e. ὁδόν) XÉN. Hell. 4, 4, 13, diriger l’armée par la route de Mégare ; avec l’idée de « route » pour suj. : ὁδὸς ἄγει εἰς, acc. SOPH. O.R. 734, la route conduit vers ; cf. PLAT. Rsp. 435 d ; fig. διὰ πόνων ἄγ. τινά, EUR. I.T. 998, conduire qqn à travers des épreuves ; avec un suj. de chose : ποῖ ἡ ἐπιθυμία αὐτὸν ἄξει ; PLAT. Rsp. 359 e, où le conduira le désir ? ;
      2 guider : τινά, EUR. I.T. 988, etc. qqn ; abs. τὰ ἴχνη ἄξει, XÉN. Cyn. 8, 4, les traces guideront ; fig. ἄγεσθαι λογισμῷ, PLAT. Rsp. 431 c, être guidé pur le raisonnement ;
      3 p. suite (avec l’idée d’autorité) diriger, gouverner, commander : ἄγ. στρατιάν, ναῦς, THC. 7, 12 ; 8, 59, etc. ; στρατόν, SOPH. O.C. 1327 ; XÉN. Cyr. 1, 4, 17, diriger une expédition, une flotte, une armée ; πόλιν, PLAT. Leg. 771 b ; τὴν πολιτείαν, THC. 1, 127, gouverner une cité, l’État ; avec un suj. de chose : ψυχὴ ἄγει πάντα, PLAT. Leg. 896 e, l’âme dirige tout ; abs. ἄρχειν καὶ ἄγειν, PLAT. Phædr. 237 d, commander et gouverner ; ἄγει ὁ θεὸς οὕτως, XÉN. An. 6, 1, 18, ainsi le veut la divinité ;
      4 fig. en parl. d’éducation, diriger, élever, former : παῖδας ἄγειν, LUC. Anach. 20, élever des enfants ; ὀρθῶς, καλῶς ou κακῶς ἀχθῆναι, PLAT. Leg. 782 d, avoir été honnêtement, bien ou mal élevé ;
   II mener avec soi (amener ou emmener) : κῆρυξ ἦλθεν ἄγων ἀοιδόν, OD. 8, 62, le héraut arriva amenant un aède ; ἄγ. τινὰ μεθ' ἑαυτοῦ, XÉN. Cyr. 5, 4, 38, amener qqn avec soi ; d’où le part. ἄγων = σύν ou μετά : τοὺς θεράποντας ἄγων, XÉN. An. 3, 3, 2, avec ses serviteurs ; cf. An. 4, 4, 10 ; 5, 4, 2 ; Hell. 3, 4, 10, etc. ;
   III mener jusqu’à, d’où :
      1 amener : avec un rég. de pers., de chose personnifiée ou d’animal : ἄγ. εἰς τόπον, ATT. amener dans un lieu ; poét. avec l’acc. seul. : ἄγ. οἴκους, ESCHL. Pers. 862, ramener (des hommes) dans leurs foyers ; ὑπὸ ζυγὸν ἄγ. ἵππους, IL. 5, 731, amener des chevaux sous le joug ; ἄγ. εἰς δικαστήριον, PLAT. Leg. 928 b ; εἰς δίκας ou εἰς τὴν δίκην, XÉN. Mem. 2, 9, 1, etc. ; εἰς κρίσιν, PLAT. Leg. 856 c ; ἐπὶ τοὺς δικαστάς, PLAT. ibid. amener au tribunal, en justice, devant les juges ; en ce sens ἄγειν abs. PLAT. Leg. 914 e, Gorg. 527 a ; fig. ἄγ. τὰς ψυχὰς εἰς τὴν ἀρετήν, PLAT. Rsp. 547 b, amener les âmes à la vertu ; εἰς φόϐον, POL. 3, 2, 2, à la crainte, à craindre ; avec un rég. de chose, amener, apporter : ἄγ. δῶρα, XÉN. Cyr. 5, 5, 12, etc. apporter des présents ; ἄγ. ἀγώγιμα, PLAT. Prot. 313 d, amener une cargaison ; avec un suj. de chose : οἶνον νῆες ἄγουσι, IL. 9, 72, les navires apportent du vin ; νῆες πεζοὺς ἤγαγον, ESCHL. Pers. 553, les navires amenèrent des combattants de pied ; fig. ἄγ. πῆμα, IL. 24, 547, amener, càd. causer une douleur ; ἄγ. ὕπνον, SOPH. Ph. 638, apporter ou procurer le sommeil ; avec un inf. ἡ πεπρωμένη ἄγει θανεῖν, EUR. Hec. 43, la destinée amène à mourir ;
      2 amener à soi, attirer : ὁ Μαγνήσιος λίθος τοὺς δακτυλίους σιδηροῦς ἄγει, PLAT. Ion 533 d, la pierre de Magnésie (l’aimant) attire les anneaux de fer ; fig. πάντας ἤγαγε δοὺς ἀμνηστίαν, HDN 3, 4, 17, il se les concilia tous en accordant une amnistie ; en mauv. part, attirer (dans un piège) EUR. Hec. 1146 ;
      3 p. suite, faire venir, EUR. I.T. 138 ;
   IV emmener :
      1 (sans idée de violence) ἄγ. γυναῖκα, ESCHL. Pr. 558, emmener (chez soi) une femme (pour l’épouser) (d’ord. en ce sens le Moy., v. ci-dessous) ;
      2 (avec idée de violence) emporter, entraîner : ἄγ. πάντα, IL. 1, 367, emporter tout (après le pillage d’une ville) ; ἄγειν λείαν, XÉN. Cyr. 5, 3, 1, emporter du butin ; ἵππους αἰχμαλώτους καὶ ἄνδρας ἄγ. XÉN. Cyr. 4, 3, 1, emmener prisonniers hommes et chevaux ; ἄγ. εἰς δουλείαν, ESCHN. 1, 62 Baiter-Sauppe, etc. emmener en servitude ; ἄγ. καὶ φέρειν, HDT. 1, 88 ; XÉN. Cyr. 3, 2, 12 ; ou φέρειν καὶ ἄγειν, XÉN. 3, 2, 2, etc. piller, dévaster (cf. lat. agere et ferre, LIV. 12, 3, etc.) ; φέρειν καὶ ἄγειν (mais non ἄγειν καὶ φέρειν) signifie qqf. porter en même temps ou ensemble, PLAT. Phædr. 279 c, Leg. 817 a ; XÉN. Cyr. 3, 3, 2, etc. (cf. lat. portari atque agi, CÆS. B. C. 2, 25) ; ἀγόμεθα καὶ φερόμεθα, EUR. Tr. 1310, nous sommes ruinés, perdus ; ἄγ. καὶ καίειν, XÉN. Hell. 3, 2, 5, piller et brûler, saccager ;
      3 entraîner avec soi par son poids, d’où peser ; ἄγ. μνᾶν, DÉM. 617, 21 ; ἄγ. τριακοσίους δαρεικούς, DÉM. 741, 7, peser une mine, 300 dariques ; p. suite, fig. peser, évaluer, estimer, apprécier (cf. lat. ducere) : θεὸν ἄγ. τινά, LUC. Gall. 18, regarder qqn comme un dieu ; ἄγ. περὶ πλείστου avec l’inf. HDT. 9, 7, attacher une extrême importance ; ἐν τιμῇ ἄγ. ATT. ; ἐντίμως ἄγ. PLAT. Rsp. 528 c ; διὰ τιμῆς ἄγ. LUC. Prom. 4, avoir en honneur, faire cas de, estimer ; τιμιώτερον ἄγ. THC. 8, 81, faire plus de cas de ; πρόσθεν ἄγ. τινά τινος, EUR. Bacch. 225, préférer une divinité à une autre ; ὡς παρ' οὐδὲν ἄγ. SOPH. Ant. 34, ne faire aucun cas de ; ἐν οὐδεμιῇ μοίρῃ μεγάλῃ ἄγ. τινά, HDT. 2, 172, ne pas professer une grande estime pour qqn ; au pass. ἠγόμην δ' ἀνὴρ ἀστῶν μέγιστος, SOPH. O.R. 775, je tenais le premier rang dans la cité ;
   V mener en avant, pousser devant soi :
      1 au propre : ἄγ. τεῖχος, THC. 6, 99, construire un mur ; ἄγ. ὕδωρ, PLAT. Leg. 844 b ; ὄγμον, THCR. Idyl. 10, 2 ; τάφρον, PLUT. Ages. 39, creuser un conduit d’eau, un canal, un fossé ; γραμμάς, ARSTT. Top. 1, 1, 6, tracer des lignes ;
      2 avec idée de temps ; ἡμέραν ἄγ. XÉN. Cyr. 7, 1, 7, passer le jour ; cf. SOPH. El. 266 ; EUR. Cycl. 402 ; p. anal. ἄγ. ἑορτήν, HDT. 1, 147, etc. ; μυστήρια, XÉN. Hell. 1, 4, 8 ; θυσίας, PLAT. 2 Alc. 148 e, célébrer une fête, des mystères, des sacrifices ; de même, en gén. (avec idée de durée, de prolongation) ἄγ. σχολήν, PLAT. Theæt. 172 b = σχολάζειν, être de loisir ; ἄγ. ἡσυχίαν, XÉN. Hell. 1, 4, 18 = ἡσυχεῖν, être en repos ; ἄγ. εἰρήνην, XÉN. An. 2, 6, 4, être en paix ; ἄγ. πόλεμον, DÉM. 5, 19 Baiter-Sauppe, être en guerre ; ἄγ. εὐδαιμονίαν, EUR. Hipp. 750, être heureux ; ἄγ. γέλωθ' (dev. un esprit rude) SOPH. Aj. 382, rire ; ἄγ. πένθος, LUC. Tim. 22, être dans le deuil, etc. ;
      3 p. suite, maintenir, conserver : ἐλευθέραν ἦγε τὴν Ἑλλάδα, DÉM. 120, 17, il maintenait la Grèce libre ; d’où
      4 porter loin, répandre : καί μευ κλέος ἦγον Ἀχαιοί, OD. 5, 311, et les Grecs auraient répandu ma gloire ;
B intr. en apparence (s.-e. στρατόν ou ἑαυτόν) se pousser en avant, s’avancer, d’ord. en parl. d’un chef d’armée : καιρός ἐστιν ἄγ. ἐπὶ τοὺς πολεμίους, XÉN. Cyr. 3, 3, 46, il est temps de marcher à l’ennemi ; ἦγε ταχέως, XÉN. An. 4, 1, 17, etc. il s’avançait rapidement ; p. suite, en parl. des soldats eux-mêmes, ou, en gén., d’une troupe : ταύτῃ ἄξει ὁ λόχος, XÉN. An. 4, 8, 12, c’est par là que s’avancera la compagnie ; cf. PLAT. Leg. 701 e ;
C emploi épq. et poét. :
   I part. : ἄγων est souvent joint à un verbe exprimant un placement, un don, etc. pour une vive représentation de l’action qui précède le placement : στῆσε δ' ἄγων (νῆας) IL. 2, 558, il amena les navires et les stationna ; cf. OD. 1, 130 ;
   II impér. : l’impér. équivaut à une sorte d’interj. : v. ἄγε, ἄγετε ;

Moy. ἄγομαι (f. ἄξομαι, ao.2 ἠγαγόμην [ᾰ], pf. ἦγμαι) :
   I mener, amener ou emmener pour soi ou avec soi :
      1 en parl. de choses : χρυσόν τε καὶ ἄργυρον οἴκαδ' ἄγ. OD. 10, 35, emporter dans son pays de l’or et de l’argent ; ἄγ. φορτία, XÉN. Œc. 8, 12, emporter des marchandises ;
      2 particul. avec ou sans γυναῖκα, épouser une femme (litt. l’emmener chez soi) HDT. 5, 90 ; THC. 8, 21 ; ἄγεσθαι se dit aussi du père qui fait épouser une femme à son fils, OD. 4, 10 ; HDT. 1, 34 ; 9, 111, etc. ; du frère qui amène une femme à son frère, OD. 15, 238 ; des amis du fiancé qui amènent la femme chez son époux, OD. 6, 28 ;
      3 p. suite, entraîner par son poids, d’où peser, évaluer, estimer : ἄγεσθαι ἐν τιμῇ, HDT. 1, 134 ; 2, 83, avoir en honneur ;
   II amener ou attirer à soi : ἄγονται ὑφ' ἑαυτὰς τοὺς νεοττούς, ARSTT. H.A. 9, 1, elles attirent leurs petits sous elles ; fig. ἄγεσθαί τινα σύμμαχον, XÉN. Cyr. 1, 6, 11, amener qqn dans son alliance ; ἄγεσθαί τι ἐς χεῖρας, HDT. 1, 126 ; 4, 79, prendre une entreprise en main, s’en charger ;
   III mener en avant, pousser, produire au dehors : διὰ στόμα μῦθον ἄγεσθαι, IL. 14, 91, litt. ouvrir la bouche et émettre un avis.

➳ Pf. ἀγήοχα seul. en composition. Pf. pass. ἦγμαι au sens moy. JOS. A.J. 18, 9, 5. Fut. moy. ἄξομαι au sens pass. ESCHL. Ag. 1632 ; PLAT. Rsp. 458 d. Formes épq. ou dialectales : Act. prés. ind. 3 pl. dor. ἄγοντι, PD. P. 7, 13 ; sbj. 3 sg. ἄγῃσι, OD. 6, 37 ; inf. épq. ἀγέμεν, IL. 7, 420 ; inf. eol. ἄγην, SAPPH. 1, 19. Impf. dor. ἆγον, PD. P. 9, 123 ; ESCHL. Pers. 863, etc. poét. ἄγον [ᾰ] IL. 7, 312 ; PD. P. 5, 76 ; 3 duel ἀγέτην [ᾰ] OD. 3, 439. Fut. ind. 3 pl. dor. ἄξοισι, PD. P. 6, 13 ; inf. épq. ἀξέμεναι, OD. 23, 221, ou ἀξέμεν, IL. 23, 668. Ao.1 avec formes de fut. ou d’ao.2 : impér. 2 pl. épq. ἄξετε, IL. 3, 105 ; OD. 14, 414 ; inf. ἀξέμεναι, IL. 23, 50 ; HH. Cer. 443, ou ἀξέμεν, IL. 23, 111 : 24, 663 ; HH. Ap. 103. Ao.2 dor. ἄγαγον [ᾱᾰ] PD. O. 2, 51 ; SOPH. Tr. 858 ; THCR. Idyl. 15, 103 ; poét. ἄγαγον [ᾰᾰ] IL. 11, 112 ; 24, 764 ; EUR. I.T. 138 ; sbj. 3 sg. épq. ἀγαγῇσι, IL. 24, 155. Ao. itér. ἄγεσκον [ᾰ] HDT. 1, 148 ; A.RH. 1, 849. Moy. ao.1 épq. sans augm. 2 pl. ἄξεσθε, IL. 8, 505 (var. ἄξασθε) ; 3 pl. ἄξοντο (var. ἄξαντο) IL. 8, 545. Ao.2 dor. ἀγαγόμην [ᾱᾰ] EUR. Andr. 104 conj.

Étym. R. indo-europ. *h₂eǵ-, mener ; cf. ὄγμος, lat. agō, sscr. ájati.

'

impf. ἦγον, Ep. and Ion. ἄγεσκον Hdt. 1.148, A.R. 1.849; fut. ἄξω Il. 1.139, etc. ; thematic aor. imper. ἄξετε Il. 3.105, inf. ἀξέμεναι, έμεν, Il. 23.50, 111; aor.2 ἤγαγον Il. 6.291, etc., opt. ἀγαγοίην Sappho 159; aor.1 ἦξα rare, ἦζε Tim. Pers. 165, part. ἄξας Batr. 119, inf. ἄξαι Antipho 5.46; pf. ἦχα SIG 1 (Abu Simbel, vii/vi BC), Plb. 3.111.3, (προ-) D. 19.18, (συν-) X. Mem. 4.2.8; ἀγήγοχα OGI 219.15 (Sigeum, iii BC), etc., Dor. συναγάγοχα Test.Epict. 3.12; ἀγήοχα LXX To. 12.3, J. BJ 1.30.1, Alex. Fig. 1.11, etc. (also in compds., (εἰσ-) Ps.-Philipp. ap. D. 18.39, (κατ-) Decr. ib. 73); ἀγείοχα PTeb. 5.193 (ii BC), etc. ; ἀγέωχα (δι-) CIG 4897d (Philae, i BC), PTeb. 5.198 (ii BC), etc. ; plpf. ἀγηόχει Plb. 30.4.17; — Med., fut. ἄξομαι Hom., Hdt., Trag. ; them. aor.1 ἄξοντο Il. 8.545, imper. ἄζεσθε ib. 505; also ἀξάμην (ἐσ-) Hdt. 5.34, (προεσ-) 1.190, 8.20; aor.2 ἠγαγόμην Hom., etc., 2 sg. ἀγάγαο GDI 5088.8 (Cret.); — Pass., fut. ἀχθήσομαι Pl. Hp. Ma. 292a, (προσ-) Th. 4.87, etc. ; ἄξομαι in pass. sense, A. Ag. 1632, Pl. R. 458d, (προσ-) Th. 4.115, etc. ; aor.1 ἤχθην X. An. 6.3.10, Ion. ἄχθην Hdt. 6.30, part. ἀχθείς Hippon. 9; pf. ἦγμαι Hdt 2.158, D. 13.15; also in med. sense, v. infr. B. 2.
lead, carry, fetch, bring, of living creatures, φέρω being used of things, δῶκε δ’ ἄγειν ἑτάροισι… γυναῖκα, καὶ τρίποδα… φέρειν Il. 23.512; βοῦν δ’ ἀγέτην κεράων by the horns, Od. 3.439; ἄ. εἰς or πρὸς τόπον, poet. also c. acc. loci, νόστοι δ’ ἐκ πολέμων ἀπόνους (sc. ἄνδρας)… ἆγον οἴκους A. Pers. 863 (lyr.); ᾍδας… ἄγει τὰν Ἀχέροντος ἀκτάν S. Ant. 811 (lyr.); ἄ. τινά τινι Od. 14.386; ἵππους ὑφ’ ἅρματ’ ἄ. 3.476, cf. A. Pr. 465. part. ἄγων taking, στῆσε δ’ ἄγων Il. 2.558, cf. Od. 1.130, S. OC 1342, etc.
take with one, ἑταίρους Od. 10.405, cf. S. OC 832, etc. ; τι Il. 15.531, Hdt. 1.70; of a wife, A. Pr. 559 (lyr.) (more usu. Med.).
carry off as captives or booty, Il. 1.367, 9.594, A. Th. 340, etc. ; ἄχθη ἀγόμενος παρὰ βασιλέα Hdt. 6.30; ἀγόμενος, i.e. δοῦλος, Archil. 155, cf. E. Tr. 140, Pl. Lg. 914e; Δίκην ἄγειν to lead Justice forcibly away, Hes. Op. 220; ἡ ἐπιθυμία ἄγει Arist. EN 1147a34; of a fowler, φῦλον ὀρνίθων ἀμφιβαλὼν ἄγει S. Ant. 343; esp. in phrase ἄ. καὶ φέρειν harry, ravage a country, first in Il. 5.484 οἷόν κ’ ἠὲ φέροιεν Ἀχαιοὶ ἤ κεν ἄγοιεν, cf. 23.512 sq. ; freq. in Hdt. and Att. Prose; — in Pass., ἀγόμεθα, φερόμεθα E. Tr. 1310, cf. Ar. Nu. 241; more rarely reversed, φέρουσί τε καὶ ἄγουσι Hdt. 1.88; ἔφερε καὶ ἦγε πάντας Id. 3.39; c. acc. loci, φέρων καὶ ἄγων τὴν Βιθυνίδα X. HG 3.2.2; ἦγον καὶ ἔκαον τὴν B. ib. 5; ἄ. alone, ravage, IG 9(1).333 (Locr., v BC); — but φέρειν καὶ ἄγειν sts. means simply bear and carry, bring together, Pl. Phdr. 279c; τὴν ποίησιν φέρειν τε καὶ ἄγειν, i.e.
bring it into the state, Id. Lg. 817a, cf. X. Cyr. 3.3.2. ἄ. εἰς δίκην or δικαστήριον, ἐπὶ τοὺς δικαστάς to carry one before a court of justice, freq. in Att., πρὸς τὴν δίκην ἄ. E. Fr. 1049; ὑπ’ ἐπίγνωσιν ἀχθῆναι PTeb. 28.11 (ii BC); simply ἄγειν Pl. Grg. 527a, etc. ; ἐπὶ θανάτῳ ἄ. X. An. 1.6.10, etc. ; — Pass., ἐπὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε Ev. Matt. 10.18, cf. PTeb. 331.16 (ii AD); φόνου ἄγεσθαι Plu. 2.309e. Pass., to be confiscated, τὰ κτήνη ἀχθήσεται πρὸς τὰ ἐκφόρια (to meet the rent) PTeb. 27.75 (ii BC). of ships, carry as cargo, import, [οἶνον] νῆες ἄγουσι Il. 9.72, etc. ; ἵνα οἱ σὺν φόρτον ἄγοιμι (i.e. σύν οἱ) Od. 14.296.
draw on, bring on, πῆμα τόδ’ ἤγαγον Οὐρανίωνες Il. 24.547; Ἰλίω φθοράν A. Ag. 406 (lyr.); τερμίαν ἁμέραν S. Ant. 1330 (lyr.); ὕπνον Id. Ph. 638; χαράν E. Fr. 174; δάκρυ Id. Alc. 1081.
bear up, φελλοὶ δ’ ὥς. ἄγουσι δίκτυον A. Ch. 506.
carry far and wide, spread abroad, κλέος Od. 5.311. Medic., remove, φλέγμα Hp. Nat. Hom. 6, cf. Aph. 4.2; ἕλμινθα Dsc. 1.16.
lead towards a point, lead on, τὸν δ’ ἄγε μοῖρα κακὴ θανάτοιο τέλοσδε Il. 13.602; κῆρες ἄγον θανάτοιο 2.834; οἷ μ’ ἀτιμίας ἄγεις S. El. 1035; also c. inf., ἄγει θανεῖν leads to death, E. Hec. 43; c. acc. cogn., ἄγομαι τάνδ’ ἑτοίμαν ὁδόν S. Ant. 877 (lyr.); ὁδὸς ἄγει the road leads, Heraclit. 71, S. OT 734, Tab.Heracl. 1.16, etc. ; metaph, tend, ἐπὶ τὸ ἄκρον Pl. Lg. 701e.
lead, guide, esp. in war, λαόν Il. 10.79; ἄ. στρατιάν, ναῦς, etc., Th. 7.12, 8.59, etc., cf. X. An. 4.8.12; hence abs., march, θᾶσσον ὁ Νικίας ἦγε Th. 7.81, cf. X. HG 4.2.19, etc. ; simply, go, ἄγωμεν Ev. Marc. 1.38; of the gods, etc., guide, Pi., Hdt., etc. ; ἐπ’ ἀρετήν E. Fr. 672; διὰ πόνων ἄγειν τινά Id. IT 988.
manage, νόῳ πλοῦτον Pi. P. 6.47; πολιτείαν Th. 1.127; τὴν σοφίαν conduct philosophical inquiry, Pl. Tht. 172b; of reasoning, ἀγαγεῖν τοὺς λόγους Arist. APr. 47a21; εἰς τὸ ἀδύνατον ἄ. ib. 27a15 (v.l. ἀπάγοντας); — Pass., to be led, guided, λογισμῷ Pl. R. 431c; ἡγούμενος τῶν ἡδονῶν ἀλλ’ οὐκ ἀγόμενος ὑπ’ αὐτῶν Isoc. 9.45.
refer, attribute, τι εἰς ἐθελοκάκησιν Plb. 27.15.13; τι ἐς Διόνυσον Luc. Syr. D. 33.
bring up, train, educate, ἀγόμενοις ὀρθῶς Pl. Lg. 782d; ἤχθη τὴν λεγομένην ἀγωγήν Plu. Ages. 1; of animals, train, X. Mem. 4.1.3.
reduce, ἐς βραχὺ τὴν ἀρχήν Hp. VM 1; ἐς τὸ ἥμισυ Id. Mul. 1.78; of propositions, εἰς ῥᾳδιξστέραν κατασκευήν Papp. 1076.6.
draw out in length, τεῖχος ἄ.
to draw a line of wall, Th. 6.99; μέλαθρον εἰς ὀρόφους AP 9.649 (Maced.); ὄγμον ἄ. Theoc. 10.2; ἄ. γραμμάς to draw lines, Arist. Top. 101a16; ἤχθωσαν κάθετοι let perpendiculars be drawn, Mete. 373a11; ἄ. ἐπίπεδον describe a plane, Archim. Sph. Cyl. 1.7, etc. ; — Pass., ἦκται ἡ διῶρυξ Hdt. 2.158, cf. Th. 6.100; κόλπου ἀγομένου τῆς γῆς, i.e. when the land forms a bight, Hdt. 4.99.
hold, celebrate, Ἀπατούρια, ὁρτήν, Hdt. 1.147, 183 (more usu. ἀνάγειν); freq. in Att., ἄ. ἀγῶνα IG 1.53.33; θυσίαν, θεωρίαν Isoc. 19.10; κρεουργὸν ἦμαρ εὐθύμως ἄγειν A. Ag. 1592; γάμους Men. Sam. 336, cf. LXX To. 11.19 (Pass.); ἐκκλησίαν Plu. Aem. 30; — Pass., ἀγοραῖοι ἄγονται Act. Ap. 19.38.
keep, observe a date, ἄ. τὴν ἡμέραν ταύτην πάντα τὸν χρόνον Th. 5.54, cf. Men. 521; κατὰ σελήνην τὰς ἡμέρας Ar. Nu. 626; reckon, τοὺς ἐνιαυτοὺς καθ’ ἥλιον Gem. 8.6.
keep, observe, ὀρθὰν ἄγεις ἐφημοσύναν Pi. P. 6.20; σπονδὰς ἄ. πρός τινας Th. 6.7; εἰρήνην Pl. R. 465b, etc. ; c. acc., as periphr. for a neut. Verb, σχολὴν ἄγειν, = σχολάζειν, E. Med. 1238, Pl. R. 376d; ἡσυχίαν ἄ., = ἡσυχάζειν, X. An. 3.1.14; ἄ. ἀπαστίαν Ar. Nu. 621; κρύψιν ἄ., of stars betw. setting and rising, Autol. 2.9; keep up, sustain, maintain, νεῖκος Pi. P. 9.31; γέλωτ’ ἄγειν to keep laughing, S. Aj. 382; ἄ. κτύπον E. Or. 182 (lyr.); with predicate, maintain, ἐλευθέραν ἦγε τὴν Ἑλλάδα D. 9.36. of Time, pass, ἀπήμαντον ἄγων βίοτον Pi. O. 8.87; ποίας ἡμέρας δοκεῖς μ’ ἄγειν ; S. El. 266; ὁ βίος οὑμὸς ἑσπέραν ἄγει Alex. 228, cf. ὥραν ἄγειν to be ripe, τῆς γαστρὸς ὥραν ἀγούσης Philostr. VA 2.14; ὥραν ἦγε θανάτου Chor. p. 38B. ; τῆς ἡλικίας ἄγον τὸ ἄνθος Id. p. 53 B. ; τέταρτον ἔτος ἄγων καὶ τριακοστόν Gal. Lib. Propr. 1. of beliefs, hold, αἵρεσιν Plb. 27.15.14.
hold account, treat, ἄ. ἀρετὰν οὐκ αἴσχιον φυᾶς Pi. I. 7 (6).22; ἐν τιμῇ ἄγειν or ἄγεσθαι, ἐν οὐδεμιῇ μοίρῃ ἄ., περὶ πλείστου ἄ., Hdt. 1.134, 2.172, 9.7, etc. ; θεοὺς ἄ.
to believe in, A. Supp. 924; διὰ τιμῆς ἄ. τινά, etc., Luc. Prom. Es 4, etc. ; τὸ πρᾶγμ’ ἄ.… ὡς παρ’ οὐδέν S. Ant. 34; τὴν Ἀφροδίτην πρόσθ’ ἄ. τοῦ Βακχίου E. Ba. 225; τιμιώτερον ἄ. τινά Th. 8.81; εὐεργεσίας εἰς ἀχαριστίαν καὶ προπηλακισμὸν ἄ. D. 18.316; — with Adverbs, δυσφόρως τοὔνειδος ἦγον S. OT 784; ἐντίμως ἄ. Pl. R. 528c, etc. ; — Pass., ἠγόμην δ’ ἀνὴρ ἀστῶν μέγιστος S. OT 775.
draw down in the scale, hence, weigh, ἄ. μνᾶν, τριακοσίους δαρεικούς, etc., weigh a mina, 300 darics, etc., D. 22.76, 24.129, cf. Philippid. 9.4, etc. ; ἄ. πλέον Arist. Pr. 931b15; ἄ. σταθμόν Plu. 2.96b. on ἄγε, ἄγετε, v. s. vocc. Med. ἄγομαι, carry away for oneself, χρυσόν τε καὶ ἄργυρον οἴκαδ’ ἄγεσθαι Od. 10.35; take with one, 6.58, E. Heracl. 808, etc. ; of a ship΄s cargo, D. 35.20; take to oneself, δῶρον Theoc. 1.9, cf. 11; take upon oneself, ἄγεσθαι ἐς χεῖρας Hdt. 1.126, 4.79. ἄγεσθαι γυναῖκα take to oneself a wife, Od. 14.211; γυναῖκα ἄ. ἐς τὰ οἰκία Hdt. 1.59, etc. ; ἄγεσθαί τινα ἐς δῶμα Hes. Th. 410; simply ἄ.
marry, Hdt. 2.47, etc. ; pf. Pass. ἦγμαι is used in this med. sense, J. AJ 14.12.1; of the father, bring home a wife for his son, Od. 4.10, Hdt. 1.34; of a brother, Od. 15.238; of friends of the bridegroom and bride, Od. 6.28, Hes. Sc. 274; later in Pass. of the wife, PGnom. 138 (ii AD). like Act., bring; διὰ στόμα ἄγεσθαι μῦθον bring through the mouth, i.e.
utter, Il. 14.91.

fut. ἄξω, Dor. ἀξῶ, Theocr. 15.40 ; – aor. II ἤγαγον, ἀγαγεῖν ; aor. I ἦξα Batrach. 115, 168 ; med. ἠξάμην ; Her. u. einzeln bei den Attikern, bes. in den Kompos., wie ἀπῆξαν. Ar. Ran. 469, προσῆξαν Thuc. 2.97, προεξάξαντες 8.25 ; die Formen ἄξετε Il. 3.105, 24.778, Od. 14.414 u. ἄξεσθε Il. 8.505 als imperat. aor., ἀξέμεναι Il. 23.50, ἀξέμεν Il. 23.111, 24.663 als infin. aor. erklärt, wie βήσετο, δύσετο u. dgl., können auch als Futurformen gelten, für welche in Prosa praes. oder aor. stehn würde, vgl. die Aristarchischen Notizen bei Friedlaender Aristonic. p. 6 ; Il. 8.545 ἐκ πόλιος δ' ἄξοντο βόας ; ἄξαι Antipho 5.46 ; vgl. Lobeck zu Phryn. p. 287, 735 ; – perf. ἦχα unatt. nach den Atticisten, ἀγήοχα, was sich nach Phrynich. bei Lysias fand, Arist. Oec. 1.7 u. Sp. wie Plut. Phoc. 17 ; εἰσαγηοχότες steht im Brief des Philipp Dem. 18.39 u. καταγήοχεν im Dekret ib. 73 ; – pass. ἦγμαι, – fut. ἀχθήσομαι Plat. Hipp. mai. 292a ; vgl. προάγω.
Führen, leiten, zunächst
1) belebte Wesen, βεβλημένον, einen Verwundeten führen, Il. 11.650, ἵππον 23.596, ἀλόχους τε φίλας καὶ νήπια τέκνα ἐν νήεσσιν 4.239 ; ὑπὸ ζυγὸν ἤγαγεν ἵππους, führte sie unters Joch, schirrte sie an, 5.731, βοῦν Od. 3.383, auch ἵππους ζεύξαθ' ὑφ' ἅρματ' ἄγοντες 478, wie Aesch. Prom. 463 ; θηρίον ἐπὶ τὸ πιεῖν Plat. Rep. IV.439b, ἡ κέτην ἄγοντε τὸν Πρόδικον Prot. 317e, ποῖ καὶ παρὰ τίνας ἄγομεν τοὺς κάμνοντας Gorg. 478b ; so bei Xen. ὑποζύγια, ἵππους, An. 4.5.24, Eq. 6.4 ; auch τῆς ἡνίας τὸν ἵππον, das Pferd am Zügel führen, 6.9 ; mit doppeltem acc. τὰς κύνας τὰ ὄρη, in das Gebirge, Cyneg. 4.9, wo jetzt εἰς hinzugesetzt ist, vgl. Soph. Ant. 805 ; anders τὸ στράτευμα ἦγε τὴν ἐπὶ μέγαρα Hell. 4.4.13, vgl. ἐπὶ τὴν ῥᾴστην ὁδὸν ἄξω σε Mem. 2.1.23 ; ἄγομαι τάνδ' ὁδόν Soph. Ant. 869 ; vom Wegweiser Xen. An. 1.3.17 u. sonst. Auch wie im Deutschen vom Wege, ὁδὸς ἡ ἐπὶ τοῦτο ἄγουσα, dahin führend, Plat. Rep. IV.435d ; ἡ σχιστὴ ὁδὸς εἰς ταὐτὰ ἄγει, der Weg trifft zusammen, Soph. O.R. 734 ; τὰ ἵχνη ἄξει, die Spuren werden führen, Xen. Cyn. 8.4. – Bes.
2) anführen, vom Feldherrn, λαόν Il. 10.79, Λυκίων μέγα ἔθνος 12.330 ; λόχον Aesch. Spt. 56, στρατόν Soph. O.C. 1327 ; häufig in Prosa, Xen. Cyr. 1.4.17, λόχους ὀρθίους An. 4.3.13, u. mit Weglassung von στρατόν absolut ᾑγε ταχέως, crmarschierte schnell, 4.1.17 u. öfter ; ἄγειν ἐπί τινα, πρὸς τοὺς πολεμίους, auch ἐγγὺς ἄγειν, sich nähern. – Von den Göttern u. dem Schicksal, τὸν δ' ἄγε μοῖρα κακή, ihn führte, trieb die böse Möre, Il. 13.602, vgl. 2.834 ; θεῶν ἀγόντων, unter Leitung der Götter, Soph. O.C. 994, wie εἰ θεὸς ἄγει 254 ; vgl. Her. 7.8.1 ; ἡ πεπρωμένη ἄγει θανεῖν ἀδελφὴν ἐμήν, das Geschick hat beschlossen, daß meine Schwester sterben soll. Eur. Hec. 43 ; ἄγει ὁ θεὸς οὕτως, Gott will es so, Xen. An. 6.1.18. Ferner, den Staat lenken, regieren, wie Plat. ἄρχειν καὶ ἄγειν Phaedr. 237d, ἄγειν καὶ δεσπόζειν Phaed. 94e verbindet ; πολιτείαν, den Staat verwalten, Thuc. 1.127, wie Plut. Cat. min. 1 ; πόλιν Plat. Legg. VI.771b, δήμους III.681c ; so auch ψυχὴ ἄγει πάντα Legg. X.896e. Von Leidenschaften, Furcht u. Hoffnung geleitet werden, ἀγόμενος ὑπὸ τῶν ἡδονῶν Plat. Prot. 355a, ὑπ. ἐλπίδος Phaed. 68a ; wohin auch gerechnet werden kann Il. 10.391 πολλῇσίν μ' ἄτῃσι παρὲκ νόον ἤγαγεν Ἕκτωρ, betörte mich ; ποῖ ἡ ἐπιθυμία αὐτὸν ἄξει Plat. Rep. II.359c ; τοῖς ἔξωθεν λόγοις ἠγμένος, durch äußere Gründe veranlaßt, Dem. 18.9. Und so allgemeiner aufs Geistige übertragen, ἐπὶ τὸ βέλτιστον ἄγειν, zum Besten führen, anleiten, Plat. Tim. 48a ; εἰς πίστιν, zur Ueberzeugung, Legg. XII.966d, εἰς κακὰς δόξας Rep. VI.363d, τὰ πρὸς τὴν νόησιν ἄγοντα μαθήματα VII.522e, τὰς ψυχὰς εἰς τὴν ἀρετήν VIII.547b. Man vgl. hiermit εἰς οἶκτον ἄγειν, zum Mitleid bewegen, Eur. Iph.A. 653, wie εἰς ἔλεον Dem. 25.76 ; τὴν πόλιν εἰς ὁμόνοιαν 22.74 ; Sp. noch häufiger ; εἰς φόβον Pol. 3.2.2, εἰς ἐπίστασιν 2.56.6, εἰς μνήμην 2.35.5. – Geistig anleiten ist erziehen ; dah. καλῶς ἀχθεῖσαι den ἀνάγωγοι, ungebildeten, entgegenstehen, Xen. Mem. 4.1.3 ; κακῶς, φαύλως ἠγμένοι, schlecht Erzogene, Plat. Alc.I, 124a ; Dem. 13.15 ; ἄγειν καὶ τρέφειν Luc. Anach. 20, Plut. ed. lib. 4 g.E. ἤγαγεν σκύλακας.
3) Selten von leblosen Dingen ; ὕδωρ, Wasser leiten, Plat. Legg. VIII.844b ; – τεῖχος, eine Mauer ziehen, Thuc. 6.99 ; ὄγμον, eine Furche ziehen, Theocr. 10.2 ; τάφρον Plut. Ages. 39 ; – νεφέλας ἐπὶ ναυσίν, Wolken herausführen, Eur. Hel. 1149 ; – Il. 23.50 ὕλην ἀξέμεναι, 111 οὐρῆάς τ' ὤτρυνε καὶ ἀνέρας ἀξέμεν ὕλην ; so bes. von Waren, ἄγω δ' αἴθωνα σίδηρον Od. 1.184. Damit vgl. man einerseits, wo es mehr nach 4) übergeht, ἄποινα, ὀνείατα ἄγειν Il. 22.350, 24.367 ; κειμήλια Od. 15.159 ; δῶρα, Geschenke bringen, Soph. Trach. 495 ; Xen. Cyr. 5.5.12 u. öfter ; ἀπαρχάς, die Erstlinge darbringen, Soph. Trach. 182 ; ἐσθῆτας βασιλεῖ ἄγειν ; – andrerseits die Stellen, wo es von Schiffen und Wagen gesagt ist, führen, tragen, Il. 5.839 δεινὴν γὰρ ἄγεν θεὸν ἄνδρα τ' ἄριστον (scil. ὁ ἄξων); ἀπήνη ἄγει Λάϊον Soph. O.R. 753 ; νῆες πεζοὺς ἤγαγον Aesch. Pers. 553 ; vgl. Soph. Phil. 523 ; Xen. An. 5.1.4, vom Pferde 1.9.27. Dah. pass. ὅπλα ἤγετο ἐπὶ ἁμαξῶν Xen. An. 1.7.15, vgl. Hom. θῆκ' ἐπὶ νηὸς ἄγεσθαι Il. 16.223 ; vgl. Od. 13.216 ; Eur. ἐπὶ νεὼς ἄξεις I.T. 1001. Die oft wiederholte Regel ἄγεται τὰ ἔμψυχα, φέρεται τὰ ἄψυχα ist unrichtig ; die Attiker wie Homer unterscheiden beide Berba ebenso, wie man im Deutschen »tragen« und »führen« unterscheidet ; dabei gibt es natürlich Fälle, wo man, von verschiedener Vorstellung ausgehend, beide Verba gebrauchen kann. Vgl. Od. 21.196 die Frage ποῖοί κ' εἶτ' Ὀδυσῆϊ ἀμυνέμεν, εἴ ποθεν ἔλθοι ὧδε μάλ' ἐξαπίνης καί τις θεὸς αὐτὸν ἐνείκοι ; mit der Antwort vs. 201 Ζεῦ πάτερ, αἲ γὰρ τοῦτο τελευτήσειας ἐέλδωρ, ὡς ἐλθοι μὲν κεῖνος ἀνήρ, ἀγάγοι δέ ἑδαίμων. Ebenso verhält sich Il. 24.367 τῶν εἴ τίς σε ἴδοιτο θοὴν διὰ νύκτα μέλαιναν τοσσάδ' ὀνείατ' ἄγοντα zu 24.502 τοῦ νῦν εἵνεχ' ἱκάνω νῆας' Ἀχαιῶν, λυσόμενος παρὰ σεῖο, φέρω δ' ἀπερείσι' ἄποινα ; u. ineinern. ders. Stelle 24.139 τῇδ' εἴη· ὃς ἄποινα φέροι, καὶ νεκρὸν ἄγοιτο. Dagegen unmöglich wäre ἄγειν Il. 24.275 ἐκ θαλάμου δὲ φέροντες ἐϋξέστης ἐπ' ἀπήνης νήεον Ἑκτορέης κεφαλῆς ἀπερείσι' ἄποινα, und es ist vollkommen richtig, was Aristonic. Schell. Il. 23.263 sagt ἀκριβὴς γὰρ ὁ ποιητὴς περὶ τὰ ἀκτὰ καὶ φορητά. Lehrreich ist z.B. Il. 23.512 δῶκε δ' ἄγειν ἑτάροισιν ὑπερθύμοισι γυναῖκα καὶ τρίποδ' ὠτώεντα φέρειν u. Od. 4.622 οἱ δ' ᾑγον μὲν μῆλα, φέρον δ' εὐήνορα οἶνον. Wie Aristarch die Regel ausdrückte, ist nicht mehr deutlich ; man sehe die schwachen Spuren der Ueberlieferung bei Lehrs Aristarch. p. 142.
4) mitbringen, mitnehmen, mit sich führen, mit sich bringen : ἑταίρους τρεῖς ἄγον, ich nahm drei Gefährten mit, Od. 4.434, κῆρυξ ἦλθεν ἄγων ἀοιδόν 8.62 ; καὶ αὐτὸς παρέσει καὶ ἄλλους ἄξεις Plat. Hipp. mai. 286c, ἐξ ἑκάστων τῶν πόλεων Prot. 315a ; Xen. τὴν μητέρα μεθ' ἑαυτοῦ Cyr. 5.4.38. Dah. ist τοὺς θεράποντας ἄγων geradezu : mit den Dienern, Mem. 3.3.2, vgl. Hell. 3.4.10 ; περσικὸν στόλον ἄγων, mit einer persischen Flotte, Plat. Legg. III.698. S. med. Auch von leblosen Dingen : νέφος λαίλαπα ἄγει, bringt den Sturm mit, Il. 4.278, πέπλους Σιδονίηθεν 6.291 ; κειμήλια, χρήματα, Od. 14.385, Il. 11.632. Hieran schließt sich ἄγειν ἀγώγιμα, Waren führen, ungefähr wie bei uns die Kaufleute sagen, Plat. Prot. 313d ; ἀγοράν Xen. An. 5.7.18 ; mit πωλεῖν verbdn Plat. Soph. 224a. wie Xen. An. 1.5.5, im Ggstz von ἄγεσθαι u. πιπράσκεσθαι.
5) Gewaltsam mit sich nehmen u. forttreiben, bes. ἄγειν καὶ φέρειν, Menschen u. Vieh wegtreiben und alles bewegliche Eigentum fortschleppen, rauben und plündern, von Her. an bes. bei Geschichtschreibern häufig, sowohl mit dem acc. der Sache, τὰ σά Her. 1.88, τὰ τῶν Ἀρμενίων Xen. Cyr. 3.2.12, und pass. ἡ χώρα ἐφέρετο καὶ ἤγετο, als mit dem acc. der Person, τοὺς περιοίκους Her. 1.166, ἀλλήλους 6.42, τοὺς πολεμίους Isocr. 6.74, τοὺς Θρᾷκας Xen. An. 2.6.5, in der Umstellung ἔφερε καὶ ἦγε, welche in dieser Vrbdg selten, auch Hell. 5.4.42 ; pass. ἀγόμεθα καὶ φερόμεθα Eur. Troad. 1310, ἄγομαι, φέρομαι ὑπὸ χρήστων Ar. Nub. 241. Dagegen in der Bdtg : herbeiführen und tragen, ohne feindliche Beziehung, steht φέρειν καὶ ἄγειν, z.B. χρυσοῦ πλῆθος Plat. Phaedr. 279c, u. übertr. ποίησιν Legg. VII.817a ; vgl. Xen. Cyr. 3.3.2, 5.4.29 ; ἄγειν καὶ καίειν τὴν Βιθυνίδα Hell. 3.2.4 ; – Eur. verstärkt ἄγετε, φέρετε, ῥίπτετέ νιν Troad. 769. Auch allein : mit Gewalt fortschleppen, ἀπὸ βρετέων Aesch. Suppl. 425, ἁρπάσας ἄξει Eur. I.A. 1365, δήσας ἄξει Heracl. 861, wie Mel. 57 (VII.119) u. Mosch. 1.24 ; ἵππους αἰχμαλώτους καὶ ἄνδρας Xen. Cyr. 4.3.1, λείαν 5.3.1, χρήματα 1.4.19, u. pass. τῶν ἡμετέρων ἀγομένων 6.1.7 ; ἐξανδραποδισάμενος ἦγε Plat. Legg. III.698c, δοῦλον XI.914e ; δούλα ἄγομαι, als Sklavin werde ich fortgeschleppt, Eur. Troad. 140, vgl. 610 ; ebenso εἰς δουλείαν Aesch. 1.62, 3.157 (Ggstz : εἰς ἐλευθερίαν ἐξαιρεῖσθαι, Meier und Schömann Att. Prozeß p. 395); ἐξόρους ἄγειν, verbannen, Eur. Bacch. 51 ; ἄχθη ἀγόμενος Her. 6.30, er wurde gefangen fortgeführt. Hieran reiht sich
6) ἄγειν εἰς δικαστήριον, vor Gericht führen, schleppen, anklagen, Plat. Legg. XI.928b ; εἰς τὴν δίκην, sehr oft, εἰς δίκας Xen. Mem. 2.9.1, εἰς κρίσιν Plat. Legg. IX.856c, εἰς ἀγῶνα Eur. Bacch. 972, ἐπὶ τοὺς δικαστάς Plat. Legg. XII.856c, ἐπὶ τοὺς ἐφόρους Xen. Lac. 4.6, παρὰ πολέμαρχον Hell. 5.4.8 ; ὑπὸ τὴν ψῆφον, dem Urteil unterwerfen, Dem. 59.126 ; Aesch. 3.20 ; ähnlich ἐπὶ τὸ βῆμα ἄξειν καὶ ἀναγκάσειν ἀποκρίνασθαι 3.55 ; ὑπὸ τοὺς νόμους Dem. 24.131. Allgemeiner ἀμφισβήτημα ἄγειν πρὸς δικαστάς Plut. Sol. 18 ; pass. οὐκ ἀχθήσεται καὶ δίκας ὀφλήσει ; Plat. Hipp. mai. 292a, wird er nicht vor Gericht geführt werden ? εἰς δεσμοὺς ἄγειν, ins Gefängnis, Eur. Bacch. 518 ; ἐπὶ θανάτῳ, zum Tode abführen, Xen. An. 1.6.10, Mem. 4.4.3.
7) herbeiholen, ἄξει ἀμύντορας Od. 2.326, ἄξεθ' ὑῶντὸν ἄριστον 14.414, πάντας ἰὼν ἑτάρους ἀγέτω 3.424 ; ἐκ Σαλαμῖνος Λέοντα Plat. Apol. 32d ; πλοῖα Xen. An. 5.1.6, συμμάχους Cyr. 4.5.12. Aehnlich τὸ ἀνακρυπτόμενον εἰς φῶς ἄγειν Plat. Phaedr. 261e u. öfter, ans Licht bringen, vgl. Pind. Ol. 5.14 δᾶμον εἰς φάος ; – λίθος δακτυλίους σιδηροῦς ἄγει, zieht das Eisen an, Plat. Ion 533d.
8) achten, schätzen, wie ducere, anknüpfend an καί μευ κλέος ἦγον Ἀχαιοί, meinen Ruhm hätten (mit sich geführt u.) verbreitet, Od. 5.311 ; περὶ πλείστου ἦγον τὰ τοῦ θεοῦ πορσύνειν Her. 9.7, ἐν οὐδεμιῇ μοίρῃ μεγάλῃ αὐτὸν ἦγον 2.172, οὐδαμοὺς μέζονας ὑμέων ἄγω 7.150.3, u. med. ἐν τιμῇ ἄγεσθαι 1.134, 2.83 ; ἐν τιμῇ ἄγειν u. ἐντίμως ἄγειν τι, Plat. Rep. VII.538e, 528c ; Plut. Mar. 40 ; Luc. Necyom. 13 ; ἐν ἴσῃ τιμῇ ἄγω Gall. 5 ; τίμιον ἄγειν. 8.81, διὰ τιμῆς ἄγειν. Prom. 4, App. B.C. II.20, alles : Jemanden ehren, in Ehren halten ; ὧδέ πως τὴν σοφίαν ἄγουσι, sie urteilen so von der Weisheit, Plat. Theaet. 172b ; ὧδ' ἀνάνδρους ἄγεις Θήβας Eur. Bacch. 1035 ; ἄγοιμι ἂν θεούς Aesch. Suppl. 902 ; wie sonst νομίζω ; θεὸν ἄγειν τινά Luc. Gall. 18 ; ὡς παρ' οὐδὲν ἄγ., für nichts achten, Soph. Ant. 34 ; ähnlich δυσφόρως τοὔνειδος ἦγον, wie moleste ferre, O.R. 784 ; pass. ἠγόμην μέγιστος, ich wurde geachtet, 774 ; πρόσθεν ἄγειν τί τινος Eur. Bacch. 225 ; vorziehen, Antiph. bei Harp. τοὺς νόμους μεγάλους ἄγοι, durch ἡγοῖτο erkl. Hierher gehört auch εἰς ἐθελοκάκησιν ἄγειν τι, es für absichtliche Beleidigung halten, Pol. 27.13.13 ; ταπεινῶς ἄγειν Athen. X.393 f. vgl. IV.153a ; θαυμαστὸν ἄγειν Ael. H.A. 10.21.
9) Dem Sinne nach schließt sich hieran, doch eigtl. von der Wagschale entlehnt, die Schale ziehen, d.i. wiegen, schwer sein (VLL ἐπὶ τοῦ σταθμοῦ), τἀκπώματα ἦγε δύο δραχμάς Alexis Ath. XI.503a u. öfter ; χρυσὶς ἑκάστη ἄγουσα μνᾶν, jede eine Mine schwer, Dem. 22.26, ὅσον ἦγον αἱ φιάλαι 49.32 ; auch wert sein : ὁ ἀκινάκης ἦγε τριακοσίους δαρεικούς 24.129. Man vgl. Soph. El. 118 μούνη γὰρ ἄγειν οὐκέτι σωκῶ λύπης ἀντίρροπον ἄχθος, ich kann nicht mehr dem Schmerz das Gleichgewicht halten (eigentl. die gleichwiegende Last ziehen).
10) Von den vielfachen übrigen Verbindungen, in denen es meist einen dauernden Zustand (woran man irgendwie tätigen Anteil nimmt) hinbringen, durchführen, bedeutet, merke man noch : ἑορτὴν ἄγει ν, ein Fest feiern, Her. 1.138 u. oft, Plat. Rep. I.327a, Xen. Cyr. 6.2.3 ; μυστήρια Hell. 1.4.8, Ἑρμαῖα Plat. Lys. 206d, θιάσους Eur. Bacch. 115, ἀχθῆναι Διονύσια Luc. Tim. 51, θυσίας Plat. Alc. II, 148e, βουθυσίαν Ep.adesp. 513 (VII.119); wohin auch Hes. O. 768 zu ziehen, εὖτ' ἂν ἀληθείην λαοὶ κρίνοντες ἄγωσι, wo die Völker in Rechtsentscheidungen feiern ; εἴσεται κατὰ σελήνην ὡς ἄγειν χρὴ τοῦ βίου τὰς ἡμέρας Ar. Nub. 616, wie man die Tage hinbringen, auf die Geschäfte verteilen muß ; οἵαν ἡμέραν ἄγουσι Xen. Cyr. 7.1.7 ; den Tag zubringen, wie ποίας ἡμέρας με δοκεῖς ἄγειν Soph. El. 258 ; vgl. λυπηρὰν ἡμέραν ἄγ. Eur. Hec. 364 mit βίοτον ἡδέως ἄγ, Cycl. 452, αἰῶνα Ion 638, μακάρεσσιν ἴσαν ἄγω ἁμέραν Theocr. 29.7 ; ἄγει ἡ σελήνη νουμηνίαν Plut. Dio. 23 ; τὰς θέας ἄγειν, von Spielen, Brut. 21 ; οὕτω γὰρ ᾑγε τοὺς χρόνους τὸ Ἀχαιῶν ἔθνος, so rechnete die Zeit, Pol. 5.1. Dah. zur Bestimmung des Lebensalters, τὸ δέκατον ἔτος ἄγειν, im zehnten Jahre stehen. Bestimmter σχολὴν ἄγειν, Ruhe halten, sich ruhig verhalten, Plat. Theaet. 172b, Eur. Med. 1238 u. sonst ; ebenso oft ἡσυχίαν, εἰρήνην, Friede halten, z.B. Xen. Cyr. 1.4.18, An. 2.6.4 ; πόλεμον, Krieg führen, Dem. 5.19 ; νεῖκος ἄγει Pind. P. 9.31, σπονδάς Thuc. 6.7, ἐκεχειρίαν πρός τινα Luc. Tim. 3, εὐδαιμονίαν Eur. Hipp. 750, ἀσχολίαν Plat. Apol. 39e, γέλων ἄγειν, Gespött treiben, Soph. Aj. 375 ; ὕπνον ἄγ., Schlaf bewirken, Phil. 634 ; ἄδειαν Dem. 19.149, sorglos sein ; πένθος Luc. Tim. 22 ; κτύπον, Geräusch machen, Eur. Or. 180. Bei Plat. Crit. 113a ist εἰς τὴν ἡμετέραν φωνὴν ἄγειν = übersetzen. – Das partic. ἄγων steht in lebhafter Darstellung, schon bei Hom., oft scheinbar pleonastisch bei Zeitwörtern der Bewegung. – Med. für sich führen, mit bringen, χρυσόν τε καὶ ἄργυρον οἴκαδ' ἄγεσθαι Od. 10.35 ; φορτία Xen. Oec. 8.12 ; – γυναῖκα ἄγεσθαι, sich eine Frau heimführen, Her. 1.34, 2.47 ; auch vom Vater, der dem Sohne eine Frau zuführt, Od. 4.10 ; Plut. Cat. mai. 34 ; auch ohne γυναῖκα, Her. 5.92 ; Thuc. 8.21. Das act. in derselben Bdtg hat Aesch. Prom. 558 ; etwas anders ἐπὶ γάμῳ τὴν βασιλέως θυγατέρα ἦγεν, er führte sie zur Hochzeit ab, Xen. An. 2.4.4 ; Ἑλένην εἰς θαλάμους Eur. Andr. 104, vgl. Herc.Fur. 12 ; Hes. Th. 410 ; Plat. Legg. VI.771e ; Plut. Sol. 20 ; Arr. 7.4.12 ; – δῶρον ἄγεσθαι, sich ein Geschenk zueignen, Theocr. 1.11 ; – διὰ στόμα ἄγεσθαι μῦθον, eine Rede im Munde führen, Il. 14.91 ; – ἄγεσθαί τι ἐς χεῖρας, etwas in die Hände nehmen, übernehmen, Her. 1.126 ; στράτευμα, den Oberbefehl über das Heer, 7.8 ; τὴν τελετήν, sich einweihen lassen, 4.79 ; – κόλπος γῆς ἄγεται ist pass., es bildet sich ein Landzipfel, 4.99. – Der imperat. ἄγε u. plur. ἄγετε wird adverb. bei Aufforderungen gebraucht, auf ! wohlan ! age ! agite ! der sing. steht auch in der Anrede an Mehrere, Od. 3.475 παῖδες ἐμοί, ἄγε Τηλεμάχῳ καλλίτριχας ἵππους ζεύξαθ' ὑφ' ἅρματ' ἄγοντες ; oft mit ἀλλά, Od. 8.250 ἀλλ ἄγε, Φαιήκων βητάρμονες ὅσσοι ἄριστοι, παίσατε, Il. 1.62 ἀλλ' ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομεν, 2.331 ἀλλ' ἄγε μίμνετε πάντες, ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί ; Od. 1.76 ἀλλ' ἄγεθ' ἡμεῖς οἵδε περιφραζώμεθα πάντες νόστον ; – ἄγε δὴ ἀκούσατε ἄλλα Aesch. Pers. 136 ; Soph. Trach. 1245 ; Eur. Cycl. 623 ; Xen. Apol. 14 ; ἄγε παῖδες Plut. de san. tu. p. 404 ; ἄγετε τοίνυν καταλείπωμεν Xen. Cyr. 5.3.16.

ἄγω,
[in LXX for בּוא hi., לקח, נהג, etc. ;]
__1. to lead, bring, carry: with ace, before ἐπί, εἰς, ἕως, πρός and simple dative; metaph., to lead, guide, impel: Jhn.10:16 Rom.2:4, Heb.2:10, 2Ti.3:6, al.
__2. to spend or keep a day: Luk.24:21, Act.19:38
__3. Intrans., to go: subjunc., ἄγωμεν, Mat.2:46, al. (Cramer, 61; MM, VGT, see word).
(AS)