α, ον :
   I qui vit dans les champs, campagnard, MOSCH. 5, 15 ;
   II p. suite :
      1 sauvage, en parl. d’animaux (p. opp. à τιθασός ou ἥμερος) IL. 3, 24 ; 5, 52, etc. ; en parl. d’hommes vivant à l’état sauvage, HDT. 4, 191 ; en parl. de fruits, ESCHL. Pers. 614 ; SOPH. Tr. 1197, etc. ; en parl. de terres, de pays non cultivés, PLAT. Phæd. 113 c, etc. ;
      2 au mor. sauvage, farouche, violent, cruel, en parl. de pers. IL. 6, 97 ; OD. 2, 19, etc. ; ἄγριον εἰς ἡμᾶς ἔχεις, EUR. El. 1116, tu l’entretiens dans des dispositions farouches contre nous ; en parl. de choses (passions, événements, etc.) ἄ. χόλος, IL. 4, 23 ; OD. 8, 304 ; ἄ. θυμός, IL. 9, 629, colère sauvage ; τὸ ἄγριον, PLAT. Crat. 394 e sauvagerie ; adv., ἄγρια, HÉS. Sc. 236 MOSCH. 1, 11, d’une manière sauvage.

• Cp. -ώτερος, HDT. 8, 13 ; THC. 6, 60 ; PLAT. Leg. 720 e, etc. • Sup. : -ώτατος, HDT. 4, 106 ; PLAT. Rsp. 564 a, etc.

➳ Fém. ἄγριος, IL. 3, 24 ; 19, 88 ; PLAT. Leg. 824 a ; — [ῑ] dans ἀγρίου IL. 22, 313.

Étym. ἀγρός.

α, ον, Od. 9.119; also ος, ον (not in Trag. or com). Il. 19.88, Phoc. 3.6, Pl. Lg. 824a, Theoc. 22.36; Comp. -ώτερος Th. 6.60; Sup. -ώτατος Pl. R. 564a (< ἀγρός); living in the fields, wild, savage. of animals, opp. τιθασός, ἥμερος, wild, βάλλειν ἄγρια πάντα Il. 5.52; αἶξ, σῦς, 3.24, 9.539; even of flies, ἄ. φῦλα, μυίας 19.30; ἵπποι, ὄνοι, etc., Hdt. 7.86, etc. ; ἄ. τέρας, of a bull, E. Hipp. 1214; ἄ. θηρία X. An. 1.2.7; of men, living in a wild state, Hdt. 4.191. of trees, opp. ἥμερος, wild, Pi. Fr. 46, Hdt. 4.21, etc. ; μητρὸς ἀγρίας ἄπο ποτόν of the wild vine, A. Pers. 614, cf. Arist. Pr. 896a8; ἄ. ἔλαιον S. Tr. 1197; ὕλη Id. OT 476, etc. ; μέλι Ev. Matt. 3.4. of countries, wild, uncultivated, Pl. Phd. 113b, Lg. 905b. mostly of men, beasts, etc. ; in moral sense, savage, fierce, Il. 8.96, Od. 1.199, etc., cf. Ar. Nu. 567; δεσπότης Pl. R. 329c; ἄ. καὶ ἀπαίδευτος Id. Grg. 510b; ἄγριε παῖ καὶ στυγνέ Theoc. 23.19, cf. 2.54; ἄ. κυβευτής a passionate gambler, Men. 965; esp. of παιδερασταί, Ar. Nu. 349 (cf. Sch. ad loc.), Aeschin. 1.52, Aen.Gaz. Thphr. p. 14 B. of temper, wild, fierce, θυμός, χόλος, Il. 9.629, 4.23; λέων δ’ ὥς, ἄγρια οἶδεν 24.41; ἄ. πτόλεμος, μῶλος, 17.737, 398; ἄγριος ἄτη 19.88; ἄ. ὁδοί cruel ways or counsels, S. Ant. 1274; ὀργή OT 344 (Sup.); ἀγριώτατα ἤθεα Hdt. 4.106; ἔρωτες Pl. Phd. 81a; φιλία Id. Lg. 837b, cf. R. 572b, etc. ; τὸ ἄ.
savageness, Id. Cra. 394e; ἐς τὸ ἀγριώτερον to harsher measures, Th. l.c. of things, circumstances, etc., cruel, harsh, δεσμά A. Pr. 177; νὺξ ἀγριωτέρη wild, stormy, Hdt. 8.13; δουλεία Pl. R. 564a; σύντασις ἀ. a violent strain, Id. Phlb. 46d; ἄ. βάρος, of strong, hot wine, Ar. Fr. 351. ἀ. νόσος, prob., malignant, S. Ph. 173, 265; ἄ. ἕλκος Bion 1.16. Adv. -ίως, savagely, A. Eu. 972, Ar. V. 705; ἄγρια δερκομένω, παίσδων, Hes. Sc. 236, Mosch. 1.11. [α Hom. ; α in trim., α in lyr. A. and S. ; α E. ; ι metri grat., where the ult. is long, Il. 22.313 (nisi leg. ἀγρίοο).]

(fem. ἄγριος Il. 3.24 ἄγριον αἶγα u. 19.88 ἄγριον ἄτην),
1) auf dem Felde lebend, wild, zunächst von Tieren, auch von Pflanzen, im Naturzustand, dem ἥμερος, Kulturzustand, entgegengesetzt, wie Plat. Legg. VI.765e ; φυτῶν καὶ ζώων ἡμέρων καὶ ἀγρίων, wie τιθασσός u. ἄγρ. Polit. 271e ; vgl. Arist. Probl. 20.12 ; ἄγρια πάντα, allerlei Wild, Il. 5.52, σῦς ἄγριος 8.338, αἴξ 4.106, ἄγρια φῦλα, μυίας Il. 19.30 ; δένδρεα ἄγρια καὶ ἥμερα Her. 4.21, ὕλη 1.203, wie Archil. frg. 9 ; ἄμπελος Aesch. Pers. 606 ; ἔλαιον Soph. Tr. 1187, O.R. 476, ὕλη O.C. 349 ; μέλι Matth. 3.4. Die Sp. bildeten bes. bei Pflanzen gern Komposita, wie sie oben angeführt sind, ἀγριάμπελος für ἄγριος ἄμπελος. Bei Mosch. 5.13 ist ἄγριος der Landmann.
2) Da bes. die Raubtiere in diesem Zustand bleiben, so wird mit ἄγριος die Wildheit u. Grausamkeit dieser bezeichnet, so λέων, δράκων, u. γένυς ἀγρία Eur. Phoen. 1389, δρακαίνης φύσις ἀγρία Bacch. 1355. Dah. von Menschen, wild, zornig u. überh. von leidenschaftlichen Gemütszuständen, Hom. λέων ἃς ἄγρια οἰδεν Il. 24.41, αἰχμητής Il. 6.97, u. in der Od. ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι, 6.120, 9.175, 13.201, 8.575, vgl. 9.215, 494, ἄγριος Κύκλωψ Od. 2.19. ἄγρια φῦλα Γι γάντων Od. 7.206, χόλος ἄ. Il. 4.23, 8.460, Od. 8.304, auch θυμός Il. 9.629, μένος 22.313, πόλεμος 17.737, μῶλος 398 ; δάμαρ Soph. Ant. 961, ᾍδης Aj. 1014, νόσος Phil. 173 u. sonst, Eur. Or. 34, τραύματα Phoen. 1663, ἕλκος Bion 1.16. Daher bei den Aerzten geradezu von bösartigen Geschwüren, unheilbar, ὀδύνη Soph. Tr. 971, λύπη O.R. 1073 (wie πένθη Plut. cons. ad ux. 6), πόνοι 1205, πέδαι 1349 wie δεσμά Aesch. Pr. 175, ἅλς Suppl. 35, χεῖμα Eur. Andr. 749, πῦρ Theocr. 2.54. Ebenso in Prosa : Plat. verb. es mit θηριώδης, Rep. IX.571c ; ἀπηνής Legg. XII.950d ; δύσκολος (ψυχή) I.649e ; χαλεπὸς καὶ ἄδικος Legg. 318d ; τὸ τῆς διανοίας ἄγρ. καὶ πικρόν Dem. 45.69. Es geht dann in den Begriff des rohen, bäurischen über, wie Plat. τύραννος ἄγρ. καὶ ἀπαίδευτος verb. Nach Harp. begreift es bes. auch τοὺς σφόδρα ἐπτοημένους περὶ τὰ παιδικὰ καὶ χαλεποὺς παιδεραστάς, s. Aesch. 1.52 u. Ar. Nub. 348 ; ἂγριοι ἔρωτες Plat. Phaed. 81a ; ἄγριος κυβευτής Menand., wie Suid. erkl. ὁ λίαν περὶ τὸ κυβεύειν ἐσπουδακώς.
3) vom Felde unbebaut, τόπος Plat. Phaed. 113c, Legg. X.905b ; ὄρη Dio 16.12.
• Adv. ἀγρίως, wild, heftig, ἀγρίως ἐσθίειν Antiphan. Ath. VII.304a ; ἀγρίως καὶ χαλεπῶς dem πρᾴως ἀνέχεσθαι entgegengesetzt, Plut. an seni 7 ; auch ἄγρια steht so Hes. Sc. 236 ἄγρια δερκόμενος, ὡς ἄγρια παίσδεις Theocr. 20.6, u. sp.D.
[Il. 22.313 ist wegen Länge der letzten Silbe ι lang].

ἄγριος, -α, -ον
(< ἀγρός), [in LXX for שָׂדֶה, etc. ;]
__1. living in fields, wild: μέλι. Mat.3:4, Mrk.1:6.
__2. savage, fierce: Ju 13. (Cf. usage in π. of a malignant wound; MM, VGT, see word)
† (AS)