ἄ·γνωστος, ος, ον :
   I pass. :
      1 inconnu, ignoré, EUR. I.T. 94 ; ἄ. τινι, OD. 2, 175, inconnu de qqn ; subst. ὁ Ἄγνωστος, LUC. Philopatr. 9 ; NT. Ap. 17, 23, le Dieu inconnu, à Athènes ;
      2 qu’on ne peut connaître, inintelligible, OD. 13, 191 ; THC. 3, 94 ; ou qui échappe à la connaissance, PLAT. Theæt. 202 b, etc. ;
   II act. qui ne sait pas, ignorant de, gén. PD. O. 6, 67 ; abs. ignorant, LUC. Halc. 3.

• Cp. -ότερος, ARSTT. An. pr. 2, 16 ; Metaph. 1, 3, etc. • Sup. -ότατος, THC. 3, 94 (var. ἀγνώστατος).

Étym. ἀ, γνωστός.

ον, unknown, τινί Od. 2.175; unheard of, forgotten, Mimn 5.7; ἄ. ἐς γῆν E. IT 94; unfamiliar, Arist. Top. 149a5 (Comp.).
not to be known, ἄγνωστόν τινα τεύχειν Od. 13.191; πάντεσσι ib. 397; ἀγνώστατοι γλῶσσαν most unintelligible in tongue, Th. 3.94.
not an object of knowledge, unknowable, ἄλογα καὶ ἄ. Pl. Tht. 202b; ἡ ὕλη ἄ. καθ’ αὑτήν Arist. Metaph. 1036a9; in Comp., harder to know, ib. 995a2. Adv. -τως Procl. in Alc. p. 52C. as the name of a divinity at Athens, νὴ τὸν Ἄγνωστον Ps.-Luc. Philopatr. 9, cf. Act. Ap. 17.23; in pl., θεῶν… ὀνομαζομένων ἀ. Paus. 1.1.4. Act., notknowing, ignorant of, ψευδέων Pi. O. 6.67 (v.l. ἄγνωτον), cf. Luc. Halc. 3. Adv. -τως inconsiderately, Phld. Lib. p. 29 O.

1) unbekannt, πάντεσσιν Od. 2.175 ; Pind. I. 3.48 und sonst überall ; nicht erkennbar, dem γνωστόν entgegenstehend, Plat. Theaet. 202b. ff., wie schon Od. 13.191, 397 zu erkl. ist ; ἀγνωστότατοι γλῶσσαν, deren Sprache gar nicht verstanden wird, Thuc. 3.94.
2) unkundig, ψευδέων Pind. Ol. 6.67 ; Luc. Halc. 3.

ἄγνωστος, -ον
(< γινώσκω), [in LXX: Wis.11:18 18:3, 2Ma.1:19 2:7 (Cremer, 157) * ;]
unknown: Act.17:23 (cf. MM, VGT, see word).†
(AS)