ion. ἀγκοίνη, ης (ἡ) :
      1 bras recourbé, au pl. IL. 14, 213 ; OD. 11, 261, etc. ;
      2 toute chose arrondie ou recourbée qui enveloppe ou enserre, ANTH. 9, 398 ; OPP. H. 3, 34.

➳ Att. ἄγκοινα, d’où acc. sg. ἄνκοιναν, CIA. 2, 807, a, 144 (330 av. J.C.), cf. δέσποινα (v. Meisterh. p. 94, 4).

Étym. ἀγκών.

ἡ, (ἄγκον-yα, cf. ἀγκών) poet. for ἀγκάλη, only in pl., Ζηνὸς… ἐν ἀγκοίνησιν ἰαύεις Il. 14.213, cf. Od. 11.261, Hes. Fr. 245, A.R. 2.954.2. metaph, anything enfolding, ἐν χθονὸς ἀγκοίναις AP 9.398 (Jul. Aegypt.), cf. Oppian. H. 3.34.
halyard, IG 2.794b20, al., prob. in Alc. 18.9.