ἄ·ϐροχος, ος, ον :
      1 non mouillé, ESCHN. 31, 5 ; NIC. Th. 339, etc. ;
      2 sans eau (de rivière ou de pluie), sec, aride, EUR. Hel. 1484 ; CALL. Jov. 19.

Étym. ἀ, βρέχω.

ον, (< βρέχω) unwetted, unmoistened, Aeschin. 2.21, Nic. Th. 339, Sotion p. 183 W. ; κατὰ πόντον ἄ. ἀΐσσεις Mosch. 2.143 (v.l. ἄτρομος); c. gen., ἅλμης Nonn. D. 1.75. Adv. -χως without getting wet, Lib. Or. 11.217.
wanting rain, waterless, πεδία E. Hel. 1485; Ἀρκαδίη Call. Jov. 19.
not inundated, PHib. 1.85 (iii BC), BGU 455 (i AD), etc.

(βρέχω), unbenetzt, ἄγκυρα Luc. pro merc. cond. 10, wo διάβροχος, wie Athen. II.53d τὰ βεβρεγμένα entgegensteht ; μόλιβος P. Eil. 52 (VI.66); ὕδωρ, das mit dem Meere sich nicht vereinigende Wasser des Alpheus, Nestor. 2 (IX.536); ἄβροχον διαβιβάζειν στρατόν, trockenen Fußes übersetzen, Luc. Baln. 2 ; – dürr, πεδία Eur. Hel. 1484 ; Ἀρκαδίη Callim. H. in Iov. 19, u. öfter, Sp.
• Adv. ἀβρόχως.