ή, όν :
      1 habile musicien, PLAT. Phædr. 268 d ;
      2 t. de mus. conforme aux lois des accords, musical, T. LOCR. 96 a ; PLAT. Phædr. 286 e ; PLUT. M. 1133 e, etc. ; ἡ ἁρμονική (s.-e. τέχνη) ARSTT. Metaph. 3, 7, etc. la science de la musique.

• Sup. -ώτατος, PHIL. 1, 22 ; 26, 31.

Étym. ἁρμονία.

ή, όν, skilled in music, Pl. Phdr. 268d; ἁ. οὐ μάγειρος musician, Damox. 2.49 codd.
musical; τὰ ἁρμονικά theory of music, Pl. Phdr. 268e, Arist. Metaph. 1077a5; ἡ ἐν τοῖς μαθήμασιν Ἁρμονική (sc. ἐπιστήμη) mathematical theory of music, ib. 997b21; ἁ. πραγματεία a treatise thereon, Plu. 2.1142f; ἁρμονικὰ στοιχεῖα, title of work by Aristoxenus; ἁρμονικοί, οἱ, students of ἁρμονική, οἱ κατὰ τοὺς ἀριθμοὺς ἁ. Arist. Top. 107a16; with play on 2, Aristox. Harm. p. I M.
of or in the enharmonic scale, νόμος Plu. 2.1133e. ἁ. κίνησις, of the pulse, in harmony with physical state, Gal. 19.376. Arith., harmonic, μέσα Archyt. 2; ἁ. ἀναλογία Ph. 1.27, Nicom. Ar. 2.22, Theo Sm. p. 114H. ; μεσότης Arist. Fr. 47; λόγοι Ph. 1.22 (Sup.); λόγοι κατ’ ἀριθμὼς ἁ. συγκεκραμένοι Ti.Locr. 96a, cf. Arist. de An. 406b29. ἁ. γυμνάσιον training by rule of thumb, Philostr. Gym. 53. metaph, capable of harmonizing, τακτικοὶ καὶ ἁ. Plu. 2.618c; of God, ib. 946f. Adv. -κῶς ib. 1138e, Iamb. Comm. Math. 32.

ή, όν, die Harmonie betreffend, der Harmonie u. der Musik übh. kundig, Plat. Phaedr. 268d ; Plut. Lyc. et Num. 1 ; ἡ ἁρμονική, sc. τέχνη, die Theorie der Tonkunst, Arist. metaph. 12.3.