ἁλο·σύδνη, ης (ἡ) [ᾰ] fille de la mer, ép. d’Amphitrite, OD. 4, 404 ; de Thétis, IL. 20, 207 ; ἁλοσύδναι, A.RH. 4, 1599 (les Néréides) filles de la mer.

Étym. p.-ê. indo-europ. *seh₂-l-, sel et *ud-n-, eau, litt. « flot de la mer » ; autrement pré-grec ; cf. Ὑδατοσύδνη.

ἡ, Meergöttin, vielleicht eigentl. = aus dem Meere entsprossen, verw. ὕδνης, vgl. ὑδατοσύδνη ; Hom. zweimal, Il. 20.207 Θέτιδος καλλιπλοκάμου ἁλοσύδνης, Od. 4.404 φῶκαι νέποδες καλῆς ἁλοσύδνης, wohl der Amphitrite ; – Ap.Rh. 4.1599 nennt die Nereiden θύγατρες ἁλοσύδναι, wo der Schol. erkl. θαλάσσιαι, ἀπὸ τοῦ ἐν ἁλὶ δύνειν.