ή, όν [ᾰ] de pêche ou de pêcheur, XÉN. An. 7, 1, 20 ; ARSTT. P.A. 4, 12, 11 ; ἡ ἁλιευτικὴ τέχνη, PLAT. Ion 538 d, ou simpl. ἡ ἁλ. PLAT. Soph. 220 b, la pêche ; τὰ ἁλιευτικά, les Halieutiques ou Traité de la pêche, poème d’Oppien.

Étym. ἁλιεύω.

ή, όν, of or for fishing, ἁ. πλοῖον fishing-boat, X. An. 7.1.20; ἁ. κάλαμος fishing-rod, Arist. PA 693a23; ἁ. βίος fisher΄s life, Id. Pol. 1256b2; — ἡ ἁλιευτική (with or without τέχνη) art of fishing, Pl. Ion 538d, Sph. 220b; Ἁλιευτικά, τά, title of poem by Opp. on this subject; ἁλιευτικόν, τό, the fishing population, Arist. Pol. 1291b22.

zum Fischen gehörig, τέχνη Plat. Ion 538d ; ohne τέχνη, ἡ, Soph. 220b ; βίος Arist. Pol. 1.8 ; πλοῖον, Fischerkahn, der τριήρης entgegengesetzt ; ἁλιευτικά, sc. βιβλία, Bücher über den Fischfang, Lehrgedicht des Oppian.