ής, ές [ᾱ] rassemblé, réuni en un corps, compact ; au pl. ἁλέες οἱ Ἕλληνες, HDT. 9, 15, les Grecs réunis en masse ; avec un n. collect. ἁλὴς ἡ Ἑλλάς, HDT. 7, 157, la Grèce réunie tout entière ; adv., ἅλες (p. ἁλές) HPC. 461, 38, en masse.

➳ Mot ion. ; chez les Att. ἁθρόος.

Étym. p. *ἁ-ϝαλνής, v. ἀολλής

ές, Ion., = Att. ἁθρόος, thronged, crowded, in a mass, πολλὰ ἁλέα Hp. Mul. 1.5, cf. Hdt. 1.133; ὡς ἁλέες εἴησαν οἱ Ἕλληνες Hdt. 9.15, cf. 7.104, al. ; sg. with collective nouns, ἁ. γενομένη πᾶσα ἡ Ἑλλάς 7.157; ἁ. ἐὼν ὁ στρατός ib. 236; ἁ. τροφή, αἷμα, Hp. Vict. 2.45, Morb. 2.4. Adv. -έως prob. in Hp. Mul. 1.36; neut. pl. as Adv., ἐκχέουσιν τὸ οὖρον ἁλέα Aret. SD 2.2.
[α, Call. Fr. 86; ἀλέα λέσχην is v.l. Hes. Op. 493.] (sṃ-Ϝαλής, cf. Ϝαλῆναι.)

ές (ἁλέω, ἀολλής), ion. = ἀθρόος, versammelt, angehäuft ; oft bei Her., ἁλὴς γενομένη ἡ Ἑλλάς 7.157, vgl. 5.157, sonst im plur.; auch Hippocr. Den Akzent bestimmt Arcadius ; es findet sich auch ἀλής als schlechtere Schreibart.