ῆτος (ἡ) :
      1 c. ἀδροτής ;
      2 force, vigueur, en parl. de plantes, TH. H.P. 7, 4, 11 ; p. anal. en parl. du son, AMARANT. (ATH. 415 a) ;
      3 abondance, NT. 2Cor. 8, 20.

➳ ἁδρότης NT. l.c.

Étym. ἁδρός.

ῆτος, ἡ, vigour, strength, Epicur. Ep. 1 p. 31U. ; of plants, Thphr. HP 7.4.11; metaph of sound, loudness, Amarant. ap. Ath. 10.415a; of style or expression, force, Aristid.Quint. 2.9.
abundance, 2 Ep. Cor. 8.20. (In Hom. v.l. for ἀνδροτής)

ῆτος, ἡ, Gedrungenheit, Dicke, Starke, Kraft ; accus. bei Hom. Lesart in drei Stellen für ἀνδροτῆτα, Il. 16.85722.363 ψυχὴ δ' ἐκ ῥεθέων πταμένη Ἄιδόσδε βεβήκει, ὃν πότμον γοόωσα, λιποῦσ' ἁδροτῆτα (ἀνδροτῆτα) καὶ ἥβην, 24.6 Πατρόκλου ποθέων ἁδροτῆτά (ἀνδροτῆτά) τε καὶ μένος ἠΰ ; Aristarch las ἀνδροτῆτα, s. Aristonic. Scholl. Illad. 24.6, vgl. Scholl. 16.857 ; – Theophr.; Stärke des Schalles, Athen. X.415a ; Ueberfluß, NT Bei Sp. ἁδρότης.