[ᾰ] (seul. prés., impf. ἥγιζον, et ao. pass. part. ἁγισθείς) consacrer, offrir en sacrifice, SOPH. O.C. 1495 ; AR. Pl. 681 ; DH. 1, 57 ; 4, 2 ; au pass. PD. O. 3, 19.

Étym. ἅγιος.

(< ἅγιος) hallow, make sacred, esp. by burning a sacrifice, θεῷ βούθυτον ἑστίαν ἁγίζων S. OC 1495 (lyr.); πόπανα ἥγιζεν ἐς σάκταν (for ἐς βωμόν) Ar. Pl. 681; — Pass., βωμοὶ πατρὶ ἁγισθέντες Pi. O. 3.19; θύματα ἐπὶ καθαρῷ πυρὶ ἁγιζόμενα D.H. 1.38; — Med., = ἅζομαι. Alcm. 123.

(ἅγιος), weihen, βωμῶν πατρὶ ἁγισθέντων Pind. Ol. 3.19 ; βούθυτον ἑστίαν θεῷ Soph. O.C. 1491 ; πόπανα ἥγιζεν ἐς σάκτην Ar. Plut. 38, er weihte den Opferkuchen in seinen Sack, statt εἰς βωμόν. In Prosa bei Dion.Hal. 1.57 u. 4.2 (τὰς ἀπαρχάς).