ἀ·όριστος, ος, ον, non limité, d’où :
      1 au propre, en parl. d’un pays, THC. 1, 139 ;
      2 sans limite de temps : ἀ. ἄρχων, ARSTT. Pol. 3, 1, 6, magistrat dont les pouvoirs ont une durée illimitée ;
      3 indéfini, indéterminé, PLAT. Leg. 634 d, 916 d ; DÉM. 50, 16, etc. ; ὁ ἀ. (s.-e. χρόνος) l’aoriste, D. THR. 638, 24 ; DYSC. Adv. 534, 25, etc.

• Cp. -ότερος, PLOT. Enn. 1, 658.

Étym. ἀ, ὁρίζω.

ον, without boundaries, debatable, γῆ Th. 1.139.
limitless, ὀρέξεις, φόβοι, ἐπιθυμίαι, Epicur. Fr. 202, 203.
indeterminate, Pl. Lg. 643d, Arist. Metaph. 1087a17, al. ; οὐδὲν ἀνεξέταστον οὐδ’ ἀ. D. 4.36; ἄτακτα, ἀδιόρθωτα, ἀόρισθ’ ἅπαντα ibid. ; ἀ. ἀξιώματα indefinite propositions, Chrysipp. Stoic. 2.5, al. ; ἀ. καὶ κρίσεως προσδεόμενον, opp. ὡρισμένον, Epicur. Nat. p. 31 G. ; ἀ. [ἄρχων] one who holds office without limit of time, Arist. Pol. 1275a26; uncertain, ζωῆς τελευτή AP 9.499; Comp. πρόληψις Phld. Rh. 2.189S., cf. Plot. 3.9.2. Adv. -τως Pl. Lg. 916e, Arist. Cat. 8b9, al. ἀ. ὄνομα or ῥῆμα an indefinite term, as οὐκἄνθρωπος Id. Int. 16a32, 16b14; of pronouns, A.D. Pron. 7.1, al. ὁ ἀ. (sc. χρόνος) the aorist tense, D.T. 638.24, A.D. Synt. 276.5, al.

unbegrenzt, unbestimmt, nach Arist. Eth. Nic. 10.3.2 ὅ, τι ἐνδέχεται τὸ μᾶλλον καὶ τὸ ἧττον. Von einem Lande, γῆ Thuc. 1.139 ; ἀόριστον ἐᾶν Plat. Legg. I.643d ; ἀτάκτως καὶ ἀορίστως ἐᾶν XI.916d, wie Dem. ἄτακτα, ἀόριστα, ἀδιόρθωτα πάντα vrbdt, 4.36 ; ἀόριστα καὶ ἀσαφῆ λέγειν Aesch. 3.99.