ἀϊστόω-ῶ (f. ώσω, ao. ἠΐστωσα, d’où ᾔστωσα, pf. inus.) rendre invisible, anéantir, OD. 20, 79 ; PD. P. 3, 37 ; ESCHL. Pr. 151, 232 ; SOPH. Aj. 515 ; HDT. 3, 69, 127 ; au pass. OD. 10, 259 ; PLAT. Prot. 321 a.

➳ Ao. pass. sans augm. 3 pl. ἀϊστώθησαν, OD. l. c. Ao. act. dor. ἀΐστωσα [ᾱϊ] PD. l. c.

Étym. ἄϊστος.

fut. -ώσω Hdt. 3.69 ; aor. ἠΐστωσα ib. 127, contr. ᾔστ- (v. infr.) ; — Med., aor. ἀϊστώσαντο Orph. A. 473; — poet. Verb, not in Il., used by Hdt., and once in Pl., make unseen, make away with, destroy, ὣς ἔμ’ ἀϊστώσειαν Od. 20.79; πῦρ… ἀΐστωσεν ὕλαν Pi. P. 3.37; ἀϊστώσας γένος τὸ πᾶν A. Pr. 234, cf. Pl. Prt. 321a; πατρίδ’ ᾔστωσας δόρει S. Aj. 515; κόρον ἀϊστώσας πυρί Id. Fr. 536; τὰ πρὶν δὲ πελώρια… ἀϊστοῖ A. Pr. 151; ἀϊστώσει μιν Hdt. 3.69; δύο ἡμέων ἠΐστωσε ib. 127 ; — Pass., οἱ δ’ ἅμ’ ἀϊστώθησαν ἀολλέες Od. 10.259.

= ἄϊστον ποιεῖν, Hom. zweimal, Od. 10.259 οἱ δ' ἅμ' ἀϊστώθησαν ἀολλέες, οὐδέ τις αὐτῶν ἐξεφάνη, 20.79 ὡς δ' ὅτε Πανδαρέου κούρας ἀνέλοντο θύελλαι· –. ὣς ἔμ' ἀϊστώσειαν Ὄλύμπια δώματ' ἔχοντες ; πῦρ ἀΐστωσεν ὕλαν Pind. P. 3.37 ; töten Aesch. Pr. 232 ; Her. 3.69, 127 ; verwüsten Soph. πατρίδα Aj. 510 ; ἀϊστωθείη Plat. Prot. 321a.