ἀωτέω-ῶ (seul. prés.) [ᾰ] dormir : πάννυχον ὕπνον ἀ. IL. 10, 159, dormir toute la nuit ; γλυκὺν ὕπνον ἀ. OD. 10, 548, dormir d’un doux sommeil ; abs. SIM.

Étym. cf. ἄημι, ἄω¹.

sleep, Ep. Verb, only pres., τί πάννυχον ὕπνον ἀωτεῖς; Il. 10.159; μηκέτι νῦν εὕδοντες ἀωτεῖτε γλυκὺν ὕπνον Od. 10.548; abs., Simon. 37.5; — in Hsch., ἀωτεύειν· ἀπανθίζεσθαι (also ἀωτεῖτε· ἀπανθίζετε τὸν ὕπνον), but expld. by ὑφαίνειν, AB 476, cf. Suid. s.v. ἀωτεμεῖν (sic); perh. to be read (in signf.
sleep) in B. 8.13 for ἀσαγεύω.

(s. ἄω u. Buttmann Lexil. II p. 15 ff.), schlafen ; Hom. ὕπνον ἀωτεῖν Il. 10.159, Od. 10.548. Bei Simon. frg. 7 auch allein. Die Alten erklären, wohl nicht richtig, ἀπανθίζειν, gleichsam pflücken.