ης (ἡ) [αῠ] démence, folie, IL. 7, 110 ; HDT. 3, 146 ; THC. 1, 122 ; XÉN. etc. ; p. opp. à σωφροσύνη ou à σοφία, PLAT. Prot. 332 e ; au pl. actes de folie, paroles ou actions déraisonnables, OD. 16, 278 ; 24, 457 (gén. épq. ἀφροσυνάων) ; SOPH. O.C. 1230.

Étym. ἄφρων.

ἡ, (< ἄφρων) folly, thoughtlessness, freq. in pl., παῖδας καταπαυέμεν ἀφροσυνάων Od. 24.457, cf. 16.278; in sg., οὐδέ τί σε χρὴ ταύτης ἀφροσύνης Il. 7.110, cf. Democr. 254, Hdt. 3.146, 9.82; κοῦφαι ἀ. S. OC 1230 (lyr.); καταφρόνησιν ἢ… ἀ. μετωνόμασται Th. 1.122; opp. σωφροσύνη and σοφία, Pl. Prt. 332e; συμβαίνει ἡ ἀ. μετὰ ἀκρασίας ἀρετή Arist. EN 1146a27.

ἡ, Unvernunft, Torheit, von Hom. an überall, auch im plur., Od. 16.278. Bei Plat. teils der σωφροσύνη, teils der σοφία entgeggstzt, Prot. 332e. Bei Xen. Cyr. 4.2.41 = die Besinnungslosigkeit des Rausches.

ἀφροσύνη, -ης, ἡ
(< ἄφρων), [in LXX for אִוֶּלֶת, נְבָלָה, etc. ;]
foolishness: Mrk.7:22, 2Co.11:1 11:17 11:21.†
(AS)