ἀ·τίμητος, ος, ον [ῑ]
   I (τιμάω) :
      1 non honoré, méprisé, IL. 9, 648 ; 16, 59 ; LUC. Jov. 18 ;
      2 non récompensé, XÉN. Hier. 9, 10 ;
   II (τιμή) :
      1 non évalué : ἄ. δίκη, DÉM. 543, 16 ; 1276, 19 ; ESCHN. 84, 7, procès où l’amende est non abandonnée à l’estimation du tribunal, mais fixée d’avance par la loi ; p. opp. à τιμητός, DÉM. 834, 36 ;
      2 qu’on ne peut évaluer, d’un prix inestimable, SPT. Sap. 7, 10, etc. ; NYSS. 1, 406 c.

Étym. ἀ, τιμάω.

ον, unhonoured, despised, ὡς εἴ τιν’ ἀτίμητον μετανάστην Il. 9.648; οὐκ ἀ. not unrewarded, X. Hier. 9.10. (τιμή II) not valued or estimated, Is. 3.35; esp. δίκη ἀ. a cause in which the penalty is not assessed in court, but fixed by law beforehand, D. 21.90, Aeschin. 3.210; opp. τιμητός (where the penalty is settled in court), D. 27.67, cf. Poll. 8.54, 63, Harp. s.v. ; Suid. erroneously reverses this explanation.
invaluable, priceless, LXX Wi. 7.9, Eust. 781.19.
not assessed, IG 5(1).1433.45 (Messene); notcapable of being valued, ἄγαλμα Epigr.Gr. 805.

nicht geehrt, verachtet, Il. 9.648, 16.59 ; vgl. Xen. Hier. 9.10 ; nicht abgeschätzt, ohne angegebenen Preis, ἀτίμητόν τι δοῦναι ἕνεκα τοῦ γάμου Isae. 3.35 ; δίκη od. ἀγών, nach Harp. ᾧ πρόσεστιν ἐκ τῶν νόμων ὡρισμένον τίμημα, ὡς μηδὲν δεῖν τοὺς δικαστὰς διατιμῆσαι Aesch. 3.210 ; Dem. 21.90, 55.18 ; vgl. 27.67, wo τιμητόν, eine gesetzlich bestimmte Buße, dem ἀτίμητον entgegensteht, was die Atimie einbegreift.

1. unhonoured, despised , (Iliad by Homer)
2. ( τι-μή II) not valued or estimated , δίκη ἀτ. a cause in which the penalty is not assessed in court , but fixed by law beforehand, (Demosthenes Orator) (ML)