ἀ·σύμμετρος, anc. att. ἀξύμμετρος, ος, ον :
      1 qui n’a pas de commune mesure : τινι, PLAT. Tim. 87 d ; πρός τι, XÉN. Cyn. 2, 8 ; ARSTT. PLUT. avec qqe ch. ; abs. ARSTT. Nic. 3, 3, 3 ;
      2 disproportionné, XÉN. Cyn. 2, 7 ; ARSTT. Poet. 25, 16 ; d’où hors de proportion, énorme, PLAT. Leg. 918 b.

Att. ἀξύμμετρος, ον, incommensurable, ταῖς μεγίσταις συμμετρίαις Pl. Ti. 87d; abs., Arist. Sens. 439b30, al., Pl. Lg. 918b; ἀ. ἡ διάμετρος καὶ ἡ πλευρά Arist. EN 1112a23. Adv. -ρως Dam. Pr. 427.
disproportionate, X. Cyn. 2.7; ἀ. πρός τι disproportionate to it, Arist. IA 708a15; ill-proportioned, Id. Po. 1461a13; ὑπόμνημα of excessive length, Demetr.Lac. Herc. 1014.67F. ; κινήματα Phld. Mort. 9. Adv. -ρως ib. 8, Attic. ap. Eus. PE 15.7.
unsuited, πρὸς δημοκρατίαν Plu. Per. 16, cf. Them. 22; τινί Phoc. 3; c. inf., not of fit size to…, Arist. GA 719b12.

ohne Ebenmaß, vgl. Plut. Pericl. 3 ; nicht zusammenpassend, τινί Plat. Tim. 87d ; πρός τι Xen. Cyn. 2.8 ; Plut. Pericl. 16 ; unermeßlich, οὐσία Plat. Legg. XI.918b ; incommensurabel, Arist. Mathem.