ἀ·σταφίς, ίδος (ἡ) [ᾰφῐδ] c. σταφίς, HDT. 2, 40 ; XÉN. An. 4, 4, 9 ; PLAT. Leg. 845 b ; COM. etc.

ίδος, ἡ, sg. as collect. noun, dried grapes, raisins, IG 5(1).1.13 (Tegea, v BC), Hdt. 2.40, Alex. 127.4, etc. ; pl., ἡ Ῥόδος ἀσταφίδας [παρέχει] Hermipp. 63.16, cf. X. An. 4.4.9, Arist. HA 595b10; ἀσταφίδος οἶνος raisin-wine, Pl. Lg. 845b; ὀσταφίς, v.l. ap. Phot. as in Cratin. 121 (pl.), Nicopho 21; σταφίς, Hp. Acut. 64, Theoc. 27.9, etc. = σταφὶς ἀγρία, Ps.-Dsc. 4.152, Gal. 11.842, Plin. HN 23.17. (ἀσταφίς is prob. by assimilation from ὀσταφίς ; cf. ἀστακός.)

ίδος, ἡ, = σταφίς, mit euphon. α, Comic. u. a. D., z.B. Onest. 1 (V.20), wie in Prosa, Plat. Legg. VIII.845b ; Xen. An. 4.4.9 u. Folgd.