(seul. prés. et impf.) :
      1 respirer péniblement, haleter, IL. 10, 376 ; ESCHL. PLUT. LUC. ;
      2 râler, IL. 15, 10 ;
      3 soupirer après, acc. HLD. 4, 3.

Étym. ἆσθμα.

breathe hard; used by Hom. in pres. part., panting, as after running, τὼ δ’ ἀσθμαίνοντε κιχήτην Il. 10.376; gasping for breath, of one dying, ὅ γ’ ἀσθμαίνων… ἔκπεσε δίφρου 5.585, cf. 10.496, Pi. N. 3.48; pres. ind., Hp. Morb. 3.7, Arist. Pr. 905b33; impf., Luc. DMeretr. 5.4; οὐδὲν ἀσθμαίνων without an effort, A. Eu. 651; ἀ. τι pant for a thing, Hld. 4.3; c. acc. cogn., ἀ. πυρὸς δριμεῖαν ὁμοκλήν Oppian. H. 4.14.

schwer atmen, keuchen, nach dem Laufen ; röcheln, von Sterbenden ; Il. 5.585, 10.376, 496, 13.399, 16.826, 21.182 ; Pind. N. 3.46 ; Aesch. Eum. 621 ; Sp.; τί, nach etwas schnauben, Hel. 4.3.