ἀσάω-ῶ (seul. prés.) [ᾰσ] rassasier, THGN. 593 dout. ; d’ord. au pass. ἀσάομαι-ῶμαι, être rassasié, être dégoûté, se dégoûter : οἱ ἀσώμενοι, GAL. 7, 418, ceux qui ont le dégoût des aliments, qui ont perdu l’appétit ; fig. ἀσᾶσθαι θυμόν, THGN. 989, ou ἐν φρεσί, THCR. Idyl. 25, 240, avoir le dégoût dans l’âme ; ἀ. τὴν ψυχὴν ἐπί τινι, HDT. 3, 41 ; ou ἀ. φρένα τινί, THGN. 657, avoir dans l’âme du dégoût ou du chagrin de qqe ch.

➳ Act. seul. part. prés. ἀσῶν, THGN. 593 Bkk. Pass. prés. ἀσάομαι, HPC. 6, 388 ; 8, 78 Littré ; ARSTT. H.A. 7, 4, 6 ; d’où part. prés. ἀσώμενος, THCR. Idyl. 25, 240 ; part. prés. pass. éol. ἀσάμενος [σᾱ] ALC. 35 ; impf. 3 sg. ἠσᾶτο, HPC. 5, 218 ; ao. sbj. 2 sg. ἀσηθῇς, THGN. 989 ; opt. 3 sg. ἀσηθείη, HDT. 3, 41.

Étym. ἄση.

Thgn. 593; elsewh. Pass. ἀσάομαι, imper. ἀσῶ, part. ἀσώμενος ; aor. ἠσήθην ; (< ἄση); — orig.
glut oneself, take a surfeit, and so perh. in Sappho Supp. 2.7; but usu., feel loathing or nausea, caused by surfeit, ἀσᾶται Hp. Morb. Sacr. 25, Int. 35; of pregnant women, Arist. HA 584a22; metaph, to be disgusted or vexed at a thing, c. dat., μηδὲν ἄγαν χαλεποῖσιν ἀσῶ φρένα Thgn. 657, cf. 593; ὅταν δέ τι θυμὸν ἀσηθῇς Id. 989; ἄσαιο Sappho l.c. ; ἐδίζητο ἐπ’ ᾧ ἂν μάλιστα τὴν ψυχὴν ἀσηθείη Hdt. 3.41; ἀσώμενος ἐν φρεσί Theoc. 25.240; Aeol. ἀσάμενοι [σα] disgusted, Alc. 35. — Never in good Att. ; in later Prose, πολλὰ ἀσώμενοι καὶ ἀδημονοῦντες Ph. Fr. 74 H.

übersättigen, Ueberdruß erregen, Theogn. 592. Sonst dep. pass., sich übersättigen, Ekel empfinden, keinen Appetit haben, Hippocr., wo auch ἀσσάομαι geschrieben wird ; übertr., ἐδίζετο, ἐπ' ᾧ ἂν μάλιστα τὴν ψυχὴν ἀσηθείη Her. 3.41, was vorher ἀλγέω, betrüben ; φρένα ἀσᾶσθαι χαλεποῖς, im Geiste unwillig sein über, Theogn. 657 ; ἀσώμενος ἐν φρεσί Theocr. 25.240.