ἀρόω-ῶ (f. ἀρόσω, ao. ἤροσα, pf. inus. ; pass. ao. ἠρόθην, pf. ἀρήρομαι, pl.q.pf. ἀρηρόμην) [ᾰ]
      1 labourer, cultiver, acc. OD. 9, 108 ; HÉS. O. 22 ; HDT. 4, 19, etc. ; XÉN. Œc. 4, 15, etc. ;
      2 ensemencer, semer, avec εἰς et l’acc. PLAT. Phædr. 276 b ; fig. féconder, SOPH. O.R. 1497, d’où, au pass., être engendré, SOPH. O.R. 1485.

➳ Act. prés. ind. 3 pl. épq. ἀρόωσι (p. ἀροῦσι) OD. 9, 108 ; A.RH. 1, 796 ; sbj. 2 sg. ἀρόῃς (sel. d’autres ἀρόῳς) HÉS. O. 479 ; inf. épq. ἀρόμμεναι, HÉS. O. 22 (var. ἀρόμεναι ou ἀρώμεναι). Fut. poét. ἀρόσσω, ANTH. 7, 175 (var. ἀρώσω). Ao. poét. ἄροσσα, A.RH. 3, 1053, d’où inf. ἀρόσσαι, A.RH. 3, 497 ; ou ἄροσα [ᾱρ] CALL. Cer. 137. — Pass. pf. part. ἀρηρομένος, IL. 18, 548 ; HDT. 4, 97. Pl.q.pf. 3 sg. ἀρήροτο, A.RH. 3, 1343. — Moy. fut. réc. 3 sg. ἀρόσεται, THÉOD. MET. 76, 510.

Étym. R. indo-europ. *h₂erh₃-, labourer ; cf. ἄρουρα, lat. arāre.

pres. inf. ἀρώμεναι Hes. Op. 22; fut. ἀρόσω AP 9.740 (Gem.), -ώσω or -όσσω ib. 7.175 (Antiphil.); aor. ἤροσα Hes. Op. 485, Pi. N. 10.26, S. OT 1497, etc. (ἄροσε Call. Cer. 137), Ep. inf. ἀρόσσαι A.R. 3.497; — Pass., pres. ἀροῦται Din. 1.24; aor. ἠρόθην A. Supp. 1007, S. OT 1485; Ion. pf. part. ἀρηρομένος Il. 18.548, Hdt. 4.97.
plough, till, οὔτε φυτεύουσιν… οὔτ’ ἀρόωσιν Od. 9.108; metaph of poets, Μοίσαισιν ἔδωκ’ ἀρόσαι gave them work to do (cf. ἀρότης), Pi. N. 10.26; πόντος… ἠρόθη δορί A. l.c. sow, ἀροῦν εἰς Ἀδώνιδος κήπους Pl. Phdr. 276b; — metaph in Pass., ἐν Διὸς κήποις ἀροῦσθαι… ὄλβους S. Fr. 320. metaph of the man, ἀλλοτρίην ἄρουραν ἀροῦν Thgn. 582; τὴν τεκοῦσαν ἤροσεν S. OT 1497; of the mother, IG 7.581.1 (Tanagra); — Pass., of the child, ἔνθεν αὐτὸς ἠρόθην was begotten, S. OT 1485. (Root ἀρο, cf. Lat. arāre, Goth. arjan, Lith. árti, etc., ΄plough΄.)

ackern ; verw. φαρόω ? oder ἀρι –, = gut machen, urbar machen ? oder ἔρα ? Hom. Od. 9.108 οὔτε φυτεύουσιν οὔτ' ἀρόωσιν ; Il. 18.548 von einem Gebilde ἡ δὲ μελαίνετ' ὄπισθεν, ἀρηρομένῃ δὲ ἐῴκει χρυσείη περ ἐοῦσα. Bei den Folg. fut. ἀρόσω ; aor. ἤροσα, ἀρόσαι Pind. N. 10.26 ; ἀρηρομένον Her. 4.97 ; aor. ἠρόθην Soph. O.R. 1485 ; inf. ἀρόμμεναι od. ἀρώμεναι Hes. O. 22, s. Buttmann Gr. 1 p. 506 ; pass. ἀροῦται καὶ σπείρεται Θηβαῖον ἄστυ Dinarch. 1.24 ; säen, εἰς Ἀδώνιδος κήπους Plat. Phaedr. 276b. Bei Tragg. oft befruchten, schwängern, τὴν τεκοῦσαν ἤροσε Soph. O.R. 1497 ; pass., gezeugt werden, ibd. 1485.