ἀρχέ·γονος, ος, ον :
      1 primitif, originaire, ARSTT. Plant. 1, 3, 14 ; NONN. D. 6, 61, etc. ;
      2 qui est le premier auteur, l’origine ou la cause de, gén. DAMOX. (ATH. 102 a) ; DS. 1, 88.

• Cp. -ώτερος, THÉM. 162 a.

Étym. ἄρχω, γίγνομαι.

ον, original, primal, τὸ ἀ. ὑγρόν Corn. ND 17, cf. Nonn. D. 24.48, al. ; οὐσία Gal. 5.418; Comp. -ώτερος Ph. 2.472; Sup., Id. 1.237. (perh. parox. ἀρχεγόνος) first author or origin, ἡ φύσις πάσης τέχνης ἀρχέγονόν ἐστ’ Damox. 2.8, cf. D.S. 1.88; τῶν ὅλων Procl. Inst. 152; Ὠκεανὸς ἀ. πάντων Corn. ND 8.

ὁ, der Stammvater des Geschlechts ; übh. Urheber, Anfänger ; auch adj., ἡ φύσις ἀρχέγονον πάσης τέχνης Damox. bei Ath. III.102a ; vgl. DS. 1.88 ; Kompar. ἀρχεγονώτερος Themist.