ἀρθρόω-ῶ (ao. ἤρθρωσα ; pass. fut. ἀρθρωθήσομαι ; part. pf. ἠρθρωμένος) :
      1 ajuster au moyen d’articulations, emboîter, HERMIPP. (ATH. 668 a) ;
      2 diviser par articulations, articuler, XÉN. Mem. 1, 4, 12.

Étym. ἄρθρον.

(< ἄρθρον) fasten by a joint; — Pass., to be jointed, κνημὶς περὶ σφυρὸν ἀρθροῦται Hermipp. 47.3; σώματα ἠρθρωμένα well-jointed, wellknit, Hp. Aër. 20; κνῆμαι ἠρθρωμέναι Arist. Phgn. 810a28. mostly of words, utter distinctly, γλῶσσα ἀρθροῖ τὴν φωνήν produces articulate sounds, X. Mem. 1.4.12 (but ἀρθρῶσαι γλῶσσαν καὶ νόον nerve the tongue and mind, v.l. in Thgn. 760); of persons, render articulate, καί μ’ εἰς τοῦτο… ἤρθρωσαν οἱ θεοὶ ὅπως… Nic.Dam. p. 65 D.

durch Gelenke verbinden, gliedern ; φωνήν, artikulierte Laute hervorbringen, Xen. Mem. 1.4.12 ; anfügen, Hermipp. bei Ath. XV.688a.