ἀργυρόω-ῶ [ῠ]
      1 argenter, plaquer d’argent, MÉN. Monost. 469 (au part. pf. pass. ἠργυρωμένος) ; ἀργυρωθεῖσαι πρόσωπα ἀοιδαί, PD. I. 2, 8, chants dont la face est d’argent, càd. composés pour de l’argent, mercenaires ;
      2 rémunérer avec de l’argent, PD. N. 10, 43.

Étym. ἄργυρος.

to cover with silver, ὀστέον Dialex. 2.13; βωμόν IG 3.899.4; — Pass., to be silvered, silver-plated, ῥύπος ἠργυρωμένος Men. Mon. 469; ἀργυρούμενα ἢ ἐνηργυρωμένα σκεύη Timae.Astr. in Cat.Cod.Astr. 1.97.4. metaph of persons, ἀργυρωθέντες σὺν οἰνηραῖς φιάλαις rewarded with silver wine-cups, Pi. N. 10.43; also ἀοιδαὶ ἀργυρωθεῖσαι πρόσωπα songs with silvered brow, i.e.
mercenary, Id. I. 2.8.

versilbern, ἀοιδαὶ πρόσωπα ἀργυρωθεῖσαι Pind. I. 2.8, denen man das Bezahltwerden ansieht ; vgl. N. 10.43, mit Geld bezahlt werden ; ῥύπος γυνὴ πέφυκεν ἠργυρωμένη Men. monost. 469.