ῆτος (ὁ, ἡ) éclatant de blancheur, blanc, brillant, en parl. de lumière, IL. 8, 133 ; OD. 5, 128 ; d’un vêtement, IL. 3, 419 ; de graisse, IL. 11, 818, etc. ; de laine, ESCHL. Eum. 45 ; SOPH. Tr. 675 ; particul. en parl. de terrains calcaires et crayeux, SOPH. O.C. 670 ; cf. ἀργείλοφος et ἀργινόεις.

➳. Gén. épq. ἀργέος, NIC. Al. 305 ; dat. et acc. épq. ἀργέτι, IL. 11, 818 ; ἀργέτα, IL. 21, 127.

Étym. cf. ἀργός¹.

ῆτος, ὁ, ἡ, Ep. dat. and acc. ἀργέτι, ἀργέτα (v. infr.), gen. ἀργέος Nic. Al. 305, and v.l. Th. 856: — bright, glancing, mostly of vivid lightning, κεραυνός Il. 8.133, Od. 5.128, al., Ar. Av. 1747; opp. ψολόεις κεραυνός, Arist. Mete. 371a20; Ζεὺς ἀργής, i.e.
fire, Emp. 6.2; ἀργέτι αὐγῇ Id. 21.4; φύσις Orph. H. 10.10.
shining, white, of fat, ἀργέτι δημῷ Il. 11.818; ἀργέτα δημόν 21.127; of a robe, ἑανῷ ἀργῆτι φαεινῷ 3.419; ἀργῆτι μαλλῷ A. Eu. 45, cf. S. Tr. 675; ἀργὴς Κολωνός because of its chalky soil, Id. OC 670 (lyr.); neut., ἀργῆτος ἐλαίου Nic. Th. 105; ἀργῆτα κέλευθα Opp. C. 2.140. — Poet. word, cf. Arist. l.c.

ῆτος, weiß, glänzend, ἑανῷ ἀργῆτι φαεινῷ Il. 3.419, ἀργῆτι κεραυνῷ Od. 5.128, 131, 7.249, 12.387, ἀργῆτα κεραυνόν Il. 8.133 ; verkürzt ἀργέτι δημῷ Il. 11.818 (v.l. ἠδ' οἰωνούς), ἀργέτα δημόν 21.127 ; vgl. Apollon. Lex. 42.28 ; – Ar. Av. 1747 ἀργῆτα κεραυνόν ; vgl. über diesen Ausdruck Arist. Meteor. 3.1 ; μαλλόν Aesch. Eum. 45 ; οἰὸς πόκος, oder besser verbunden πέπλον, Soph. Tr. 672 ; Κολωνός O.C. 676, Schol. λευκόγεως, wegen seines weißlichen Kreidebodens ; ἄνθος Nic. Th. 631. der auch Al. 305 den gen. ἄργεος hat ; vom Wein, blinkend, Th. 551. Bei Empedocl. 27 ist Ζεὺς ἀργής das Feuerelement.