ήεσσα, ῆεν, gén. ήεντος, etc. ; p. contr. ἀργῇς, ῆσσα, ῆν, gén. ῆντος, etc., c. ἀργής.

➳ Formes non contr. ἀργήεσσιν, ORPH. Arg. 125 ; dor. non contr. ἀργάεντι, PD. P. 4, 8. Formes contr. ἀργῆσιν, ORPH. Arg. 685 ; neutre ἀργῆντα, OPP. C. 2, 140 ; dor. contr. ἀργᾷς, ᾶντος, PD. O. 13, 66.

εσσα, εν ; Dor. ἀργάεις, contr. ἀργᾶς, gen. ᾶντος ; (v. ἀργός): — white, shining, ταῦρον ἀργᾶντα Pi. O. 13.69; ἐν ἀργάεντι (v.l. ἀργινόεντι) μαστῷ Id. P. 4.8; οἰωνός… ἔξοπιν ἀργᾶς, = πύγαργος, prob. in A. Ag. 115 (lyr.). = ἀργεστής, ἀργήεσσιν ἀέλλαις Orph. A. 128, cf. 685.

εσσα, εν, glänzend, weißschimmernd, μαστός Pind. P. 4.8 (s. ἀργᾶς); κεραυνός Luc. Tim. 1 ; ἔλαιον Nic. Al. 98, durchsichtig, wofür aber Th. 105 ἀργῆτος ἐλαίου steht ; ἀργήεσσιν ἀέλλαις Orph. Arg. 125, wofür 685 ἀργῆσιν, erinnert an ἀργεστής. Vgl. Βορέαο ἀργῆντα κέλευθα Opp. Cyn. 2.140.