ἀραϐέω-ῶ [ᾰᾰ]
      1 intr. s’entrechoquer avec bruit, IL. 5, 42 ; OD. 24, 525 ; EPICH. (ATH. 411 b) ; THCR. Idyl. 22, 126 ;
      2 tr. faire s’entrechoquer : ὀδόντας, A.RH. 2, 281, les dents.

➳ Ao. poét. ἀράϐησα [ᾰρᾰ] ; HOM. ll. cc. ; A.RH. l. c.

(< ἄραβος) rattle, ring, Hom. (mostly in Il.), always of armour, δούπησεν δὲ πεσὼν ἀράβησε δὲ τεύχε’ ἐπ’ αὐτῷ Il. 5.42, al. ; of the teeth, gnash, Theoc. 22.126; ἀραβεῖ δ’ ἁγνάθος Epich. 21.2. trans., gnash, grind, ὀδόντας Hes. Sc. 249, A.R. 2.281.

rasseln, klirren, ἀράβησε δὲ τεύχε' ἐπ' αὐτῷ, Il. 5.42 u. öfter, von fallenden Kriegern ; Od. nur 24.525 ; ἀράβησαν ὀδόντες, die Zähne knirschten, klapperten, Theocr. 22.126 ; ὁ γνάθος ἀραβεῖ Epicharm. Ath. X.411b ; Ap.Rh. mit acc., μάτην ἀράβησαν ὀδόντας 2.281. knirschten mit den Zähnen.