ἀπό·πληκτος, ος, ον :
      1 qui a l’esprit frappé, d’où qui a perdu la raison, stupide, HDT. 2, 173 ; SOPH. Ph. 731 ; joint à παντελῶς μαινόμενον, DÉM. 912, 10 ;
      2 estropié, impotent, HDT. 1, 167 ; en parl. des mâchoires, AR. Vesp. 948 ; particul. qui consiste en paralysie, qui amène une paralysie, HPC. (GAL. 9, 12).

Étym. ἀποπλήσσω.

ον, (< ἀποπλήσσω) disabled by a stroke, in mind, struck dumb, astounded, Hdt. 2.173, cf. S. Ph. 731; ἀ. ποδί Id. Fr. 248; senseless, οὐχ οὕτως ἄφρων οὐδ’ ἀ. D. 21.143, cf. Men. Epit. 344, Phld. Ir. p. 82 W., D.Chr. 11.100; ἀ. καὶ παντελῶς μαινόμενος D. 34.16; ὃ νυνὶ ποεῖς ἀ. ἐστι Men. Pk. 246; -τότερος μῦθος D.Chr. 11.54. in body, paralysed, crippled, Hdt. 1.167, Pl.Com. 130; ἀ. τὰς γνάθους struck dumb, Ar. V. 948.
Medic., stricken with paralysis, Hp. Aph. 6.57; μέρος paralysed, Id. Flat. 13; so σκέλος Id. ap. Aret. SD 1.7; ἀπόπληκτοι cases of apoplexy, Id. Aph. 3.16.

niedergeschlagen,
   a) vom Schlagfluß getroffen, Her. 1.167 ; Medic.; τὰς γνάθους, von Einem, der verstummt, Ar. Vesp. 948.
   b) betäubt, bestürzt, Soph. Phil. 721 ; sinnlos, dumm, Her. 2.173 ; neben ἄφρων Dem. 21.143 ; Dio Chrys. II.403. – καὶ παντελῶς μαινόμενος Dem. 34.16.