ἀπ·όμνυμι (impf. ἀπώμνυν, f. ἀπομοῦμαι, ao. ἀπώμοσα, pf. ἀπομώμοκα) :
      1 nier ou refuser avec serment, abs. OD. 10, 345, etc. ; ESCHN. 10, 11 ; avec un acc. : θεῶν μέγαν ὅρκον ἀπ. OD. 2, 377, jurer que non par un grand serment au nom des dieux ; ἀπ. τοὺς θεούς, AR. Nub. 1232, Eq. 422 (cf. SOPH. Ph. 1289, etc.) jurer que non par les dieux ; ἀπ. κατά τινος, DÉM. 860, 2, jurer que non par la tête de qqn ; avec μή et l’inf. PD. N. 7, 70 ; avec ἦ μὴν μή et l’inf. XÉN. Cyr. 6, 1, 3 ; PLAT. Leg. 996 e ; avec ὡς οὐκ et l’ind. DÉM. 553, 25, jurer que… ne ; jurer de… ne pas, etc. ;
      2 renoncer par serment à, récuser ou répudier par serment : τινά, AND. 16, 41, qqn ;

Moy. ἀπ. ἀρχήν, PLUT. Cic. 19, abdiquer une charge en prêtant le serment d’usage.

➳ Impf. 3 sg. ἀπώμνυ, OD. 2, 377.

[ῡ] or ἀπομνύω (Pi. N. 7.70), fut. -ομοῦμαι ; 3 impf. ἀπώμνυ Od. 2.377: — take an oath away from, i.e.
swear that one will not do a thing, ἡ δ’ αὐτίκ’ ἀπώμνυεν ib. 10.345, cf. 12.303, 18.58; μέγαν ὅρκον ἀπόμνυ ib. 2.377; ἀπώμοσα καρτερὸν ὅρκον ib. 10.381.
deny on oath, Hdt. 2.179, 6.63; ἀ. Ζηνὸς σέβας S. Ph. 1289; ταῦτ’ ἀ. μοι τοὺς θεούς Ar.
Nu, 1232, cf. Eq. 424; also ἀ. τἀναντία κατὰ τῆς θυγατρός swear to the contrary by…, D. 29.52; freq. c. μή et inf., ἀ. μὴ ὄρσαι Pi. l.c., cf. E. Cyc. 266; τοὺς θεοὺς ἀ. ἦ μὴν μὴ εἰδέναι… Pl. Lg. 936e, cf. X. Cyr. 6.1.3; ἀ μηδὲ ὀβολόν (sc. ἔχειν) Id. Smp. 3.8; ἀ. ὡς οὐκ εἴρηκε D. 21.120. c. acc., ἀ. υἱόν deny, disown a son on oath, And. 1.127; — Med., ἀπωμόσατο τὴν ἀρχήν, = Lat. eieravit, solemnly laid it down, Plu. Cic. 19.
II. strengthd. for ὄμνυμι, take a solemn oath, ἦ μήν… Th. 5.50 codd.

(ὄμνυμι), p. auch ἀπομνύω, abschwören, einen Eid ableisten, meist im negativen Sinne, schwören, daß etwas nicht stattfinde u. dgl., Gegensatz ἐπόμνυμι ; Hom. Od. 10.345 ἀπώμνυεν ; 12.303 ἀπώμνυον ; 18.58 ἀπώμνυον v.l. ἐπώμνυον (Scholl.); 15.437 ἀπώμνυον v.l. ἐπώμνυον (Scholl.); 2.377 ὅρκον ἀπώμνυ ; 10.381 ὅρκον ἀπώμοσα ; Il. 10.332 ἐπίορκον ἀπώμοσε, Aristarch ἐπώμοσε, s. Scholl. Didym.; – μὴ ὄρσαι γλῶσσαν Pind. N. 7.70 ; Her. verbdt χρῆν ὀμόσαιμὴ μὲν ἑκόντα ἐλθεῖν, ἀπομόσαντα δέ, 2.179 ; νῦν δ' ἀπομώμοκα, jetzt habe ich's verschworen, Ar. Lys. 903 ; ἀπώμοσ' ἁγνοῦ Ζηνὸς ὕψιστον σέβας, bei Zeus, Soph. Phil. 1273 ; τοὺς θεούς, bei den Göttern abschwören, Ar. Eq. 422 ; Nub. 1213 ; so Plat. Legg. XI.936e τοὺς τρεῖς θεοὺς ἀπομόσας, ἦ μὴν μὴ εἰδέναι ; vgl. Xen. Cyr. 6.1, 3 ; öfter bei Folgdn ; ὡς οὐκ εἴρηκε ταῦτα, Dem. 21.120 ; aber Thuc. vrbdt auch ἀπομόσαι ἦ μὴν ἀποδώσειν, 5.50 ; – παῖδα Andoc. 1.127 ; ἀπωμόσατο τὴν ἀρχήν, er legte sein Amt feierlich nieder, Plut. Cic. 19.