ος, ον :
      1 vain, inutile, en parl. d’un mort, OPP. C. 3, 447 ; εὐναὶ ἀπ. OD. 11, 248, couche stérile ; en parl. de l’intelligence : νόον ἀποφώλιος, OD. 8, 177, vide d’esprit ; οὐκ ἀποφώλια εἰδώς, OD. 5, 182, qui n’est pas un insensé, càd. expérimenté entre tous ; cf. MAN. 6, 565 ;
      2 p. suite, nuisible, malfaisant, en parl. du Minotaure, EUR. fr. 383.

Étym. Orig. inconnue ; p.-ê. apparenté à ἀποφεῖν, tromper, HSCH.

ἀπο·φώλιος, ος, ον, qui sort d’un trou, d’un gîte : ἀποφώλιον ἆσθμα ἐχίδνης, NIC. Al. 524, souffle d’un serpent caché dans un trou.

Étym. ἀπό, φωλεός.

ον, acc. to the Ancients, = ἀνεμώλιος, μάταιος, empty, vain, idle, Hom. only in Od., νόον ἀποφώλιός ἐσσι 8.177; οὐκ ἀποφώλια εἰδώς 5.182; οὐκ ἀ. ἦα οὐδὲ φυγοπτόλεμος 14.212; ἐπεὶ οὐκ ἀ. εὐναὶ ἀθανάτων are not barren, 11.249; νέκυς ἀ. Opp. C. 3.447; ἀποφώλια μητιόων Man. 6.565; ῥέξουσ’ ἀποφώλια Orac. ap. Jul. Ep. 89; of the Minotaur, ξύμμικτον εἶδος κἀποφώλιον τρέφος a monstrous, hybrid birth, E. Fr. 996; in Nic. Al. 524 στομίων ἀ. ἆσθμα is expld. by Sch. χαλεπόν, but perh. there is a play on φωλεύοντα (φωλεός, cf. Eust.) which occurs just before. (Perh. from ἀποφεῖν, cf. ἁμαρτωλός ; ἁμαρτεῖν; Hsch. has ἀποφώλια· ἀποφίλια (i.e. -φύλια).)

(Abltg unsicher), Hom. viermal : Od. 11.249 τέξεαι ἀγλαὰ τέκνα, ἐπεὶ οὐκ ἀποφώλιοι εὐναὶ ἀθανάτων ; 5.182 ἦ δὴ ἀλιτρός γ' ἐσσὶ καὶ οὐκ ἀποφώλια εἰδώς ; 14.212 ἐπεὶ οὐκ ἀποφώλιος ἦα οὐδὲ φυγοπτόλεμος ; 8.177 νόον δ' ἀποφώλιός ἐσσι. Die Bed. ist also = leer, nichtig, hohl, unbedeutend, erfolglos ; – Nic. Alex. 524 ἀποφώλιον ἆσθμα ἐχίδνης, für ἆσθμα ἐχ. φωλευούσης ; τέρας, der Minotaurus, Plut. Thes. 15 ; νέκυς Opp. C. 3.447 ; Philet. 9.1 ἀγροιώτης.