ἀπο·στυγέω-ῶ [ῠ] s’éloigner avec horreur de, repousser avec horreur, abhorrer, acc. HDT. 2, 47 ; SOPH. O.C. 186, 692 ; EUR. Ion 488 ; gén. PLUT. Pyrrh. 21 ; JOS. ; avec une prop. inf. HDT. 6, 129.

➳ Ao. ἀπεστύγησα, SOPH. O.C. 692 ; ἀπέστυξα, OPP. H. 4, 370. Ao.2 ἀπέστυγον [ῠ] NIC. Al. 406 ; CALL. Del. 223. Pf. au sens d’un prés. ἀπεστύγηκα, HDT. 2, 47.

aor.1 -εστύγησα S. OC 692 (lyr.), -έστυξα Oppian. H. 4.370; aor.2 ἀπέστυγον Call. Aet. 1.1.11, Del. 223, Nic. Al. 406, Parth. 36.2; pf. with pres. sense, -εστύγηκα Hdt. 2.47: — hate violently, abhor, Hdt. l.c., S. OC 186, 692, E. Ion 488 (lyr. in S. and E.); ἀ. ὕδωρ (in comparison with wine) Melanipp. 4; ἄμυστιν Call. Aet. l.c. ; c. inf., ἀ. γαμβρὸν ἄν οἱ γενέσθαι Ἱπποκλείδεα Hdt. 6.129.

(στυγέω), bitter hassen, verabscheuen, mit folgdm acc. c. inf., Her. 6.129 ; ἀπεστύγηκα mit Präsens-Bedeutung 2.47 ; ἀπεστύγησάν τινα Soph. O.C. 698 ; öfter Sp.; ἀποστύξασα μόχθους Ep.adesp. 116 (VI.48); vgl. Opp. H. 4.370 ; ἀπέστυγεν Nic. Al. 406 ; Plut. verbindet es mit dem gen., ἀποστυγήσας τῆς ἐπιχειρήσεως, vor einer solchen Tat zurückbebend, sie verabscheuend, Pyrrh. 21 ; auch Jos.

ἀπο-στυγέω, -ῶ
(< στυγέω, to hate),
to abhor: Rom.12:9.†
(AS)