ή, όν :
      1 qui procure des jouissances (particul. matérielles), agréable, ARSTT. Rhet. 1, 9, 23 ; ATH. 87 e ;
      2 qui recherche les jouissances, voluptueux, ARSTT. Nic. 1, 5, 2.

Étym. ἀπολαύω.

ή, όν, devoted to enjoyment, βίος Arist. EN 1095b17; οἱ ἀπολαυστικοί Plu. 2.1094f; producing enjoyment, ἀρεταί Arist. Rh. 1367a18. Adv. -κῶς, ζῆν Id. Pol. 1312b23.
choice, οἶνος Plb. 12.2.7; μήκωνες Hices. ap. Ath. 3.87e (Comp.); luxurious, δίαιτα Gal. 18(2).463.

dem Genuß ergeben, βίος Arist. Nic. 1.5.2 ; wie die Phäaken Ath. I.16 ; vgl. XII.510c ; οἱ ἀπολαυστικοί Plut. Non Posse 12 (bes. vom Essen, s. Ath. unter ἀπόλαυσις); ἀπολαυστικῶς ζῆν Arist. Pol. 5.8.20 ; nur für den Genuß, τὰ ἀπολαυστικά (im Ggstz der κάρπιμα) ἀφ' ὧν μηδὲν περὶ τὴν χρῆσιν γίγνεται, ὅ, τι καὶ ἄξιον Arist. rhet. 1.5 ; zu genießen, οἶνος Pol. 12.2 ; – von der Kost, gedeihlich, Ath. III.87e.