ἀπο·λάμπω :
      1 briller, resplendir, IL. 6, 295 ; OD. 15, 108 ; impers. αἰχμῆς ἀπέλαμπε, IL. 22, 319, la lumière jaillissait de sa lance ;
      2 tr. faire jaillir la lumière, faire briller, acc. LUC. Dom. 8 ;

Moy. briller, LUC. Syr. 30 ; fig. IL. 14, 183.

shine or beam from, αἰχμῆς ἀπέλαμπ’ εὐήκεος (sc. φῶς) Il. 22.319, cf. Ar. Av. 1009; ἀστὴρ ὣς ἀπέλαμπεν Il. 6.295, Od. 15.108; — Med., χάρις ἀπελάμπετο grace beamed from her, Il. 14.183, cf. Od. 18.298; χρυσοῦ ἀπολάμπεται gleams with gold, Luc. Syr. D. 30.
reflect light, Epicur. Ep. 2 p. 51U. c. acc. cogn., αὐγὴν ἀ. Luc. Dom. 8; ἀστραπῆς κάλλος Callistr. Stat. 5; θεῖόν τι Philostr. Im. 1.16.

abglänzen, zurückstrahlen, αἰχμῆς ἀπέλαμπε, es strahlte von der Lanzenspitze, Il. 22.319 ; ἀστὴρ ἃς ἀπέλαμπεν, glänzte wie ein Stern, Od. 15.108, Il. 19.381, 6.295 ; χάρις δ' ἀπελάμπετο πολλή Od. 18.298, Il. 14.183, Homerisch med. statt des act.; ὁ νηὸς χρυσοῦ ἀπολάμπεται Luc. Dea Syr. 30 ; Hes. Th. 583. Sp. brauchen es auch transit., αὐγὴν ἀπολάμπειν, Glanz ausstrahlen, Luc. Dom. 8.