ἀπο·διο·πομπέομαι-οῦμαι, détourner par l’assistance de Zeus, prononcer la formule de conjuration, d’où :
      1 conjurer, PLAT. Crat. 396 e ; LYS. 108, 4, d’où purifier, acc. PLAT. Leg. 877 e ;
      2 exécrer, repousser avec horreur, d’où repousser, en gén. ATH. 401 b.

Étym. ἀπό, Διός gén. de Ζεύς, πομπή.

fut. -ήσομαι (in pass. sense, Themist. Ep. 4.5; act. form in Eust. 1935.12): — escort out of the city the δῖον κῴδιον (v. κῴδιον); hence generally, conjure away, Pl. Cra. 396e, Onos. 5, Ph. 1.239, Lib. Decl. 15.34; μετ’ εὐπρεπείας τοὺς φιλοσόφους ἐκ τῆς πόλεως Plu. Cat. Ma. 22; τινὰς τοῦδε τοῦ γράμματος Gal. Thras. 37. generally, set aside, waive, τὸ προβληθέν Ath. 9.401b, cf. Theo Sm. p. 200H. καθήρασθαι καὶ ἀ. τὸν οἶκον free it from pollution, Pl. Lg. 877e; πόλιν καθαίρειν καὶ ἀ. Lys. 6.53.

(πομπή), durch ein dem Zeus dargebrachtes Sühnopfer eine böse Vorbedeutung, eine Schuld od. ein Unglück abwenden, vgl. B.A. 7 ; οἶκον ἀποδιοπομπήσασθαι καὶ καθήρασθαι Plat. Legg. IX.877e, wie Legg. X.900b ; vgl. Lys. 6.53 ; fut., Plat. Crat. 396e. Bei Sp. übh. verabscheuen, verwerfen, Plut. Symp. 8.8.3 ; ἀποδιοπομπητέον Discr. ad. et am. 36.