ἀπο·δειλιάω-ῶ (impf. ἀπεδειλίων, ao. ἀπεδειλίασα, pf. ἀποδεδειλίακα) s’effrayer, avoir peur, XÉN. Mem. 3, 12, 2 ; PLAT. Gorg. 480 c ; πρός τινα, POL. 11, 16, 2 ; τινα, PLUT. Cæs. 8, de qqn ; ἔν τινι, XÉN. Mem. 3, 12, 2 ; PLAT. Rsp. 504 a, 535 b ; POL. 1, 40, 1, etc. ; πρός τι, LUC. D. mort. 10, 9, etc. ; JOS. A.J. 7, 14, 2 ; τι, POL. 5, 35, 4 ; 5, 84, 5, de qqe ch. ; avec le gén. : ἀπ. τινος, XÉN. Lac. 10, 7, renoncer par peur à qqe ch.

fut. -άσω [α], to be very fearful, play the coward, flinch from danger or toil, X. Mem. 3.12.2, Pl. Grg. 480c, al. ; ἀ. ἐν ἰσχυροῖς μαθήμασιν Id. R. 535b, cf. 504a; ταῖς ψυχαῖς Plb. 1.15.7; πρός τινα or τι Id. 11.16.2, cf. Onos. 33.6, Luc. DMort. 10.9, etc. ἀ. τοῦ διαπονεῖσθαι shrink from…, X. Lac. 10.7. ἀ. τὴν μάχην to be afraid of, Plb. 5.84.5.

furchtsam, verzagt sein, bes. Anstrengungen fliehen, Plat. Prot. 326b u. öfter ; ἔν τινι Rep. VI.503e, Xen. Mem.3.12.2 ; Pol. 1.40 u. sonst auch Sp.; πρός τι Plut. adv. Stoic. 22 ; bes. in der Schlacht sich feig zeigen, Pol. 6.37, 18.9 ; πρὸς τοὺς πολεμίους 11.16, vgl. Luc. somn. 18 ; τοῦ ἐγχειρεῖν τοῖς ὑπεναντίοις, aus Furcht nicht angreifen, 4.11 ; τὴν μάχην, τὸν πόλεμον, aus Furcht vermeiden, 5.84, 35.4 ; τὸν δῆμον Plut. Caes. 8.