ἀ·ποίητος, ος, ον :
   I non fait :
      1 inachevé, PD. O. 2, 16 ; MÉN. (ATH. 172 d) ;
      2 non travaillé, fait sans art, DH. Lys. 8 ;
      3 non encore formé : τὸ ἀποίητον, ARSTD. t. 1, 76, l’état de nature, d’où naïveté, simplicité (d’un enfant) ;
   II impraticable, impossible, PLUT. Cor. 38.

Étym. ἀ, ποιέω.

ον, not done, undone, πεπραγμένων ἀποίητον θέμεν ἔργων τέλος Pi. O. 2.18; ἀ. πάμπολλ’ ἐστίν Men. 113.
not to be done, impossible, Plu. Cor. 38.
not artificial, unpolished, D.H. Lys. 8; esp.
unpoetical, ἀ. λόγος, opp. ποιητική, Id. Comp. 1; τὰ ἀποίητα, opp. τὰ πεποημένα, Phld. Po. 1081; ἀ. ὑπόθεσις not used as material for poetry, ibid. ; τὸ ἀ.
simplicity, naïveté, Aristid. Or. 31 (11).4. Adv. -τως D.H. Dem. 39. of land, unsuitable, εἴς τι Gp. 10.75.12.

1) ungetan, πολλὰ ἔτι ἀποίητα Menand. bei Ath. IV.172d ; ἀποίητον θέμεν ἔργων τέλος Pind. Ol. 2.16, vereiteln ; was man nicht tun kann, Plut. Coriol. 38.
2) nicht künstlich gemacht, καὶ ἀτεχνίτευτος Dion.Hal. Lys. 8 ; ungeschickt, unpoetisch.