α, ον, infini, IL. 20, 58 ; OD. 11, 621, etc. ; HÉS. fr. 39, 4 Gaisford, etc. ; une fois dans SOPH. Aj. 928 (chœur) ; adv. ἀπειρέσιον, sans fin, Q. SM. 2, 179.

➳ Fém. -ος, SIB. 1, 295.

Étym. Cf. ἄπειρος².

α, ον, boundless, immense, γαῖα, ὀϊζύς, Il. 20.58, Od. 11.621; δῆρις Batr. 4; countless, ἄνθρωποι πολλοί, ἀπειρέσιοι Od. 19.174, cf. Hes. Fr. 134.4, Theoc. 25.100; ὄρνιθες Simon. 40; ἀ. εἶδος untold beauty, Hes. Fr. 33; once in Trag., ἀ. πόνοι S. Aj. 928 (lyr.); neut. as Adv., Q.S. 2.179, 3.386. (Like ἀπερείσιος, by metrical lengthening for ἀπερέσιος; root per- in πεῖραρ, ἄπειρος B.)

α, ον, verlängerte Form von ἄπειρος, vgl. ἀπερείσιος, unbegrenzt, unermeßlich groß, γαῖα Il. 20.58 ; ὀϊζύς Od. 11.621, wie πόνοι Soph. Aj. 929 ; unendlich viel, αἶγες Od. 9.118 ; ἄνθρωποι Od. 19.174 ; ἄνδρες Hes. frg. 39.4 ; sp.D., wie Theocr. 25.100.