ῆς (ἡ) [ᾰ]
   I menace :
      1 menace par parole, en ce sens rar. au sg. SOPH. Ant. 753 ; d’ord. au plur. IL. 13, 219 ; OD. 13, 126, etc. ; HDT. 6, 32 ; ESCHL. Pr. 174, etc. ; SOPH. Aj. 251, etc. ; XÉN. Cyr. 4, 5, 18 ; DÉM. 515, 16, etc. ;
      2 caractère menaçant d’une chose, menace (d’un danger, d’un mal, etc.) : ἀπ. τοῦ πνιγμοῦ, A. APHR. Probl. 2, 60, menace, càd. danger de suffocation ; τὰ ἐν ἀπειλῇ ἀποστήματα, HÉRAS (GAL. 13, 787) les abcès qui menacent de se former ; cf. EL. N.A. 7, 7 ; JOS. B.J. 1, 21, 5 ;
   II jactance, vanterie, IL. 14, 479 ; 20, 83.

Étym. ἀπειλέω.

ἡ, mostly in pl., boastful promises, boasts, ποῦ τοι ἀπειλαὶ ἃς… ὑπίσχεο οἰνοποτάζων; Il. 20.83; μέχρι τῶν ἀπειλῶν γενναῖος Lib. Or. 59.118, cf. Eust. 704.28. commonly in pl., threats, ποῦ τοι ἀπειλαὶ οἴχονται τὰς Τρωσὶν ἀπείλεον υἷες Ἀχαιῶν; Il. 13.219; οὐδὲ… λήθετ’ ἀπειλάων τὰς ἀντιθέῳ Ὀδυσῆι πρῶτον ἐπηπείλησεν Od. 13.126, cf. Il. 16.200, Hdt. 6.32; εὐθύνειν ἀπειλαῖς καὶ πληγαῖς Pl. Prt. 325d, cf. A. Pr. 175 (lyr.); in sg., S. Ant. 753, Th. 4.126; ἀπειλῆς ἕνεκα τοῖς ἐν τῷ Ταρτάρῳ Arist. APo. 94b33. of threatening conditions, ἀ. πνιγμοῦ Alex.Aphr. Pr. 2.60; τὰ ἐν ἀπειλῇ ἀποστήματα Heras ap. Gal. 13.815; of storms, J. BJ 1.21.5, Ael. NA 7.7.

ἡ, die Drohung, Hom. nur im plur., Il. 9.244, 13.219, 14.479, 16.200, 20.83, Od. 13.126 ; ἀπειλὰς ἀπειλεῖν, s. ἀπειλέω ; ἀπειλάων ἀκόρητοι Il. 14.479 ; = prahlerische Versprechungen, Il. 20.83 ; auch bei den Folgenden ist der plur. vorherrschend, ἀπειλὰς ἐρέσσειν Soph. Aj. 746.

ἀπειλή, -ῆ, ἡ
[in LXX for גְּעָרָה, etc. ;]
threatening, threat: Act.4:29 9:1, Eph.6:9.†
(AS)